فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک، محصول کشور آمریکا سال 2011 برگرفته از رمانی به همین نام نوشته جاناتان سافرن فوئر می باشد، که توسط استیون دالدری کارگردانی شده است. فوق‌العاده بلند و بی‌نهایت نزدیک در نیویورک فیلمبرداری شد، و علیرغم انتقادهایی که به آن وارد شد. این فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد بود.

شاید این سؤال برای همه افرادی که با اختلال اوتیسم آشنا هستند، پیش‌ بیاید که آیا فرد با اختلال اوتیسم مرگ عزیزانش را متوجه می‌شود؟

مطلب پیشنهادی: چگونه با کودک اتیسم درباره ی مرگ صحبت کنیم؟

اغلب افراد فکر می‌کنند فرد اوتیسم احساسات را تجربه نمی‌کند، یا درکی از رخدادهایی مانند مرگ ندارد. در این فیلم، پسربچه‌ای را می‌بینید، که حتی با وجود مرگ پدر، خاطرات خود را مرور می‌کند. و پدر در یاد او، همچون زمانی که زندگی میکرد، ماندگار است. این رابطه آنقدر تازه است که، برای یافتن نشانه‌ای از پدر، با ترس‌های خود رو به رو می‌شود، تا شاید بتواند قفل یک کلید را در شهری بزرگ پیدا کند.

فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک

خلاصه فیلم:

داستان فیلم درباره پسری است، که یاد می‌گیرد چگونه به زندگی نگاه کند. او کلیدی در کمد پدر می‌یابد، و همچنان که همیشه با کمک پدر، به دنبال کشف جاهای ناشناخته بود، سعی می‌کند راز این کلید را پیدا کند و قفل مربوط به آن را بیابد. در این راه که مانند سفری اودیسه وار می‌ماند، با انسان‌های مختلفی رودررو می‌شود که از همه مهم‌تر، پیرمردی لال است که به او می‌آموزد باید با ترس‌هایش روبرو شود. فیلم‌نامه‌نویس با به‌هم‌ریختن زمان داستان، و عقب جلو کردن برخی قسمت‌ها، به‌خوبی فکر تماشاگر را مشغول نگه می‌دارد.

شخصیت اسکار با بازی فوق‌العاده تأثیرگذار توماس هورن، که بی شک ستاره فیلم فوق‌العاده بلند و بی‌نهایت نزدیک است، کاملاً برای تماشاگر ملموس جلوه می‌کند. او بعد از حادثه یازده سپتامبر، تبدیل به بچه‌ای شد که از همه چیز می‌ترسد. از مترو، مکان‌های سرپوشیده، اتومبیل، صداهای بلند و خیلی چیزهای دیگر، و کم‌کم در طی سفری که آغاز می‌کند، بر تمام این‌ها غلبه می‌نماید.

نکته جالب اینجاست که او ابتدا فکر می‌کند این کلید، رمزی است که پدر برای او به یادگار گذاشت. اما در آخر متوجه می‌شود که چنین چیزی نبود. قرار نبود آن کلید، رمز باشد پس ناخواسته تبدیل می‌شود به کلیدی که باعث آشنایی پسر با محیط اطرافش می‌شود، تا مرگ پدر را بپذیرد، و به زندگی ادامه بدهد.

سخن پایانی

فوق‌العاده بلند و بی‌نهایت نزدیک، عنوانی طولانی برای یک فیلم است، اما دربرگیرنده مفهومی است که در دل این فیلم جا دارد. انگار که اسم فیلم دارد فریاد می‌زند وقتی دنبال چیزی هستی، شاید در نگاه نخست خیلی بالا و بلند به نظر برسد، اما نگاه عمیق‌تر و جستجوگر، آن را به تو نزدیک می‌کند.