پیشنهادهایی برای فعالیت روزمره با کودک اوتیسم

بعد از به دنیا آمدن فرزندی با نیازهای ویژه، تمام فعالیت‌های قبلی خانواده تحت تاثیر قرار می‌گیرد. بسیار مهم است که خانواده بعد از مدتی بتواند به یک روال ثابت و آرامش‌بخش برای پرداختن به فعالیت‌های دلخواهش برسد. متنی که می‌خوانیم نوشته‌ی مادربزرگ کودکی با اختلال اوتیسم است. او در این متن چند پیشنهاد ساده را برای بهبود شرایط عنوان می‌کند. امیدواریم این متن بتواند برای شما مفید و کاربردی باشد.

خانواده ی ما خانواده فعالی هستند. دخترم و شوهرش همیشه عاشق دوچرخه سواری، شنا و رفتن به ساحل بوده‌اند. آن‌ها از سفر، کار کردن و ناهار خوردن در بیرون از خانه لذت می برند. این فعالیت‌ها همیشه بخشی طبیعی از زندگی آن‌ها بوده است. بعد از به دنیا آمدن نوه‌ام و تشخیص اوتیسم، زندگی آن‌ها تغییرات بسیاری کرد. بعد از گذشتن مدت زمانی و کمک گرفتن از دیگران، آن‌ها توانستند زمانی را برای خودشان پیدا کنند. هنگامی که نوه با اختلال اتیسم من بسیار کوچک بود، هر آخر هفته او یک شب به ملاقات من می آمد و این فرصتی بود تا والدین او بتوانند بسیاری از این فعالیت‌ها را ادامه دهند.
اگرچه می‌دانم که همه کودکان با نیازهای ویژه نمی‌توانند از نظر فیزیکی در فعالیت‌های خاصی شرکت کنند اما به والدین توصیه می‌کنم که خلاق باشند و راه‌هایی برای فعالیت با فرزندان خود بیابند. هر بار که در جامعه‌مان، یک فعالیت مخصوص افراد با نیازهای ویژه برگزار می شد من در آن شرکت می کردم. قلبم متاثر می شد وقتی برخی از کودکان با ویلچر می‌آمدند یا برخی دیگر به دوستان نزدیک خود کمک می کنند. صرف نظر از تمام این‌ها، به نظر می رسید همه‌ی کودکان لبخند بر لب دارند!

در اینجا چند راز برای ایجاد تعادل در زندگی پرمشغله خود با یک کودک در طیف اوتیسم آورده شده است:

1. کودک خود را با فعالیت های مختلف آشنا کنید:

در شرایط خاصی، مهم بود که ما نوه ام را با شرایط جدید آشنا کنیم، اما به گونه ای که او احساس امنیت و آرامش کند. این به شما کمک می کند تا بتوانید در موقعیا های بیشتری حضور پیدا کنید و در دام انزوا نیافتید. به عنوان مثال، اگر نوی با اختلال اوتیسمم را به رستوران می بردیم و شدت تحریکات دیداری یا صوتی سبب ناراحتی او می شد، با کمک هم سعی در رفع آن می‌کردیم. با گذشت زمان، با تکرار کردن فعالیت‌ها، او سازگارتر شد و حالا کودکی است که تقریباً می تواند به هر جایی برود.

در واقع، او عاشق رفتن به رستوران‌ها، باشگاه‌های ورزشی کودکان و حتی شهربازی است. اکنون در سن 10 سالگی، نوه‌ی من صبح‌های شنبه با والدینش دوچرخه سواری می‌کند.

2.حس ماجراجویی را در کودک خود ایجاد کنید:

امکان تجربه‌ی فرصت‌‌های مختلف برای کودک اوتیسم شما فراهم است. تکرار فعالیت‌ها و موفقیت، اعتماد به نفس کودکتان را بالا می‌برد . من به آن پشتکار هم می گویم. بیشتر اوقات انجام یک فعالیت با شما، به کودکتان اعتماد به نفس می دهد تا آن را به تنهایی امتحان کند. نوه من اخیراً با پدر و مادر و پسرعموهایش به شهربازی رفت. او و پدرش باهم از سرسره پایین رفتند. وقتی دوباره آماده شدند، به پدرش نگاه کرد و گفت: «خودم می‌روم.» و آن را تنهایی انجام داد! در همان سفر، او به همراه خانواده به قایقرانی در رودخانه رفت – و تا پایان فعالیت با خانواده ماند.

3. از طریق فعالیت‌های مشترک به کودک خود کمک کنید تا احساس تعلق کند:

این تجربیات خانوادگی نه تنها حس ماجراجویی نوه‌ی من را تقویت کرد، بلکه به او اجازه داد تا در فعالیت‌هایی با پسرعموها و دیگر اعضای خانواده شرکت کند. حضور در فعالیت‌ها به او احساس تعلق می‌داد. نوه‌ی من و پدر و مادرش با تعطیلات آخر هفته و بازی‌های گروهی، به تقویت اتحاد خانوادگی خود ادامه خواهند داد. در عین حال، آن‌ها در درون خود یک خانواده با نیازهای ویژه هستند که بر رژیم‌های غذایی و مکمل‌های خاص، قرار ملاقات‌های پزشک و درمان‌ها تمرکز دارند. دختر من و همسرش در مدرسه فرزندشان برای اطلاع‌رسانی از اوتیسم فعال هستند. آن‌ها راز برقراری تعادل در زندگی پرمشغله خود را با فعال ماندن در کنار فرزند با نیازهای ویژه خود یافته اند.

گرچه که ممکن است برخی از این فعالیت‌ها برای کودک با اختلال اوتیسم شما مناسب نباشد اما شما می‌توانید از این موضوع ایده بگیرید و فعالیت‌هایی را برای گذراندن زمان برای خود یا با فرزندتان پیدا کنید.