اتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که سطوح مختلفی دارد، در سه سال اول زندگی نمایان میشود و هنوز هیچ علت مشخصی ندارد.

اهمیت نوشتن یک برنامه آموزشی برای کودکان طیف اتیسم به این جهت است که تاکنون هیچ برنامه منسجمی همراه با بررسی تک تک مهارت ها برای ایده گرفتن مربیان، کارشناسان، متخصصان و حتی خانواده ها وجود ندارد و عدم دسترسی به برنامه آموزشی موجب می شود که مربیان بعد از یک دوره کار با کودک تمرین های جدیدی نداشته باشد و صرفاً در جلسه آموزشی فعالیت های قبلی تکرار شود.

گرچه تکرار کردن برای تثبیت مهارت های آموخته شده ضروری است اما آموزش دادن باید گام هایی رو به جلو داشته باشد تا کودک پیشرفت کند.

کودکان با اختلال طیف اتیسم از هنجارهای رشدی متناسب با سن شناسنامه ای و همچنین در قیاس با همسالان خود عقب تر هستند اما با آموزش مهارت های مختلف  از سنین کودکی و پس از تشخیص می توان مهارت های کودک را بهبود داد و او را برای رسیدن به استقلال و زندگی بهترآماده کرد.

برنامه آموزشی که توسط درمانگران متخصص اجرا می شود باید تمام جنبه های یک فعالیت را شامل شود

با افزایش سن کودکان اوتیسم اهمیت یادگیری و آموزش این مهارت ها بیشتر می شود. به یاد داشته باشید در روند یادگیری و آموزش کودکان اتیسم همکاری و همراهی والدین نکته بسیار حائز اهمیتی است. والدین می توانند از وقت آزاد کودک برای رشد مهارت‌های بازی اجتماعی ارتباطی و خودیاری استفاده کند و فعالیت‌هایی مانند رفتن به پارک، مهمانی رفتن، غذا خوردن و … را به عنوان یک فرصت آموزشی در نظر بگیرند.

نکته ای که باز هم باید متذکر شویم این است که برنامه آموزشی حاضر صرفاً یک چارچوب کلی برای استفاده و بهره گرفتن مربیان متخصصان و حتی والدین است و تمامی تمرین ها و ارزیابی ها را پوشش نداده اما مولفین پس از چند سال کار روی محتوای آن سر گردند جامع‌ترین کتاب را در این زمینه در اختیار خوانندگان قرار دهند