آب درمانی و اتیسم

در سال‌های اخیر تمرکز زیادی بر استفاده از آب درمانی در رابطه با کودکان با اختلال اتیسم شده است.

شیوع اختلال اتیسم در حال افزایش است. و افراد اتیسم در تعاملات اجتماعی و ارتباط گرفتن دارای نقص ها و مشکلاتی هستند. رفتارها و علائق تکراری دارند و اغلب دارای تأخیر رشدی – حرکتی هستند. گرچه در تشخیص اتیسم بیشتر به نقایص اجتماعی توجه می‌کنیم؛ اما آنها اغلب در مهارت‌های حرکتی هم تأخیر دارند و این تأخیر می‌تواند در انجام فعالیت‌های فیزیکی و بازی‌های اجتماعی، اختلال ایجاد کند.

همین امر باعث شده است که خانواده‌ها و درمانگران توجه روز افزونی به روش‌هایی که به بهبود مهارت‌های حرکتی کودک اتیسم کمک می‌کند، داشته باشند.

بیش از 100 سال است که از آب درمانی برای توانبخشی عصبی-عضلانی و عضلانی-اسکلتی استفاده می شود. آب درمانی بر اساس قوانین هیدرودینامیک ( شناوری،، چگالی نسبی، ویسکوزیته، مقاومت، فشار هیدرواستاتیک، تلاطم و جریان) بنا شده و اعتقاد بر این است که چندین حس را از طریق دمای آب، کاهش وزن و حس عمقی؛ به طور همزمان تحریک می کند.

ویژگی‌های آّب؛ به حرکت کردن، حمایت کردن از حالات بدنی مختلف و آرام کردن عضلات، بهبود گردش خون و تقویت مهارت‌های حرکتی اساسی کمک می‌کند.

فعالیت‌های آبی فرصتی برای تعاملات اجتماعی و بازی ایجاد می‌کند که می‌تواند رشد زبان را بهبود بخشد، عزت نفس، خودآگاهی و احساس موفقیت را در فرد بالا ببرد.

در سال‌های اخیر تمرکز زیادی بر استفاده از آب درمانی در رابطه با افراد با نیازهای ویژه شده است.

جیمز مک میلان در سال 1940 روشی به نام روش هالویک (Halliwick method) را ابداع کرد که مخصوص معرفی محیط آبی به افراد دارای نیازهای ویژه است. روش هالویک بر اساس قوانین هیدرونامیک و مکانیک بدن بنیان گذاری شده است و دارای چهار مرحله است: تنظیم خود با آب، انجام چرخش ها، کنترل حرکت در آب و حرکات داخل آب.

مانند تمامی روش های مداخله ای در افراد با نیازهای ویژه و کودکان اتیسم، روش آّب درمانی را هم متناسب با نیاز کودک برنامه ریزی می کنند.

پژوهش های فراوانی حاکی از آن اند که این کودکان نیاز به آب درمانی دارند. آب درمانی به تناسب اندام کودک کمک می کند و منجر به بهبود عملکردهای حرکتی او می شود.

علاوه بر این نتایج پژوهش ها حاکی از آن اند که آب درمانی منجر به بهبود توجه، قدرت عضلات، تعادل، تحمل لمس، شروع و نگهداشت ارتباط چشمی و شرکت در معاشرت های اجتماعی می شود.

استفاده از آب درمانی با استفاده از پروتکل های مداخله ای مدون و در جلسات منظم و روتین که توسط یک متخصص ارزیابی می شود، برای کاهش رفتارهای چالش برانگیز و افزایش رفتارهای مطلوب کودک توصیه می شود.