زوایای پنهان بلوغ دیررس پسران اوتیسم

بلوغ دیررس پسران اوتیسم; بلوغ پسران طیف وسیعی از سنین را دربرمی‌گیرد و در ۹۵٪ از پسران از سنین ۹ تا ۱۴ سالگی شروع می‌شود. بلوغ دیررس، به شرایطی گفته می‌شود که بلوغ آنها در سن ۱۴ سالگی شروع نشده باشد. اولین علامت بلوغ در پسران، بزرگ‌شدن بیضه‌ها و به دنبال آن رشد آلت و موهای ناحیه تناسلی است. به فرایند تغییر بدن کودک و تبدیل آن به بدن بزرگسال، بلوغ می‌گویند. معمولاً این تغییر در بدن دختران از ۸ تا ۱۴ سالگی شروع می‌شود. بلوغ پسرها از ۹ تا ۱۵ سالگی شروع می‌شود.

این بازۀ سنی کاملاً طبیعی است و به همین دلیل، بچه‌ها چند سال زودتر یا دیرتر از دوستان خود به بلوغ می‌رسند. اما گاهی سن کودک از این بازۀ طبیعی می‌گذرد و هیچ نشانه‌ای از تغییرات ظاهری در بدن او رخ نمی‌دهد. به این وضعیت، بلوغ دیررس می‌گویند.

صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم نماید.
والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک مبتلا به اتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های 02188616931 و 02188616932 ، با ما در ارتباط باشید.

از جمله نشانه‌های بلوغ دیررس پسران اوتیسم عبارت‌اند از:

آلت تناسلی و بیضه‌ها تا سن ۱۴ سالگی بزرگ نمی‌شوند، این وضعیت به‌راحتی در معاینه فیزیکی مشخص می‌شود. اغلب، بیضه‌ها به‌تازگی شروع به رشد کرده‌اند، اما آلت تناسلی هنوز کوچک است که نشان می‌دهد سایر علائم بلوغ در ۶-۱۲ ماه آینده ظاهر می‌شود.

اکثر پسران مبتلا به بلوغ تأخیری در مقایسه با همسالان خود کوتاه‌قد هستند، اما ازآنجایی‌که جهش رشد آنها با تأخیر مواجه می‌شود، معمولاً در سن ۱۸ سالگی به پسران دیگر می‌رسند و در بزرگسالی قدشان در محدوده طبیعی قرار می‌گیرد.

 

علت بلوغ دیررس چیست؟

سابقه خانوادگی

در اغلب موارد، بلوغ تأخیری یک الگوی رشد و تکامل در خانواده است. ممکن است والدین، عمو، عمه، برادران، خواهران یا پسرعموهای کودک نیز دیرتر از حد معمول رشد کرده باشند. این تأخیر معمولاً نیازی به درمان ندارد.

مشکلات پزشکی

برخی از مشکلات پزشکی می‌توانند باعث تأخیر در بلوغ شوند. برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، فیبروز کیستیک، بیماری کلیوی یا حتی آسم ممکن است در سنین بالاتر به بلوغ برسند که به این دلیل است که بیماری‌های آنها می‌تواند رشد و تکامل بدن آنها را دشوارتر کند. درمان مناسب و کنترل بهتر این شرایط می‌تواند به کاهش احتمال بلوغ تأخیری کمک کند.

سوءتغذیه

نخوردن غذای کافی یا دریافت‌نکردن مواد مغذی خوب می‌تواند باعث شود که فرد دیرتر از همسالانی که رژیم غذایی مناسب و متعادلی دارند رشد کند. این وضعیت می‌تواند به دلیل کمبود مواد غذایی و همچنین اختلال در غذا خوردن یا فعالیت بدنی بیش از حد اتفاق بیفتد. مثلا نوجوانان مبتلا به اختلال خوردن، بی‌اشتهایی عصبی، اغلب آن‌قدر وزن کم می‌کنند که بدن آنها نمی‌تواند به‌درستی رشد کندو دچار بلوغ دیررس می‌شوند.

 

 

آیا اوتیسم در دوران بلوغ بدتر می‌شود؟

اوتیسم در دوران بلوغ بدتر نمی‌شود؛ اما ممکن است تغییراتی رخ دهد که برای کودکان اوتیسم چالش‌برانگیزتر باشد. کودکان اوتیسم اغلب با جنبه‌های اجتماعی مشکل دارند و این چالش‌ها در زمان بلوغ تشدید می‌شوند. افزایش و تغییر سطح هورمون نیز ممکن است مشکلاتی را که کودکان اوتیسم تجربه می‌کنند تشدید کند. این مشکلات شامل موارد زیر است:

• اضطراب و افسردگی
• علائم اختلال کمبود توجه-بیش‌فعالی
• فعالیت تشنجی
• مشکلات گوارشی

ارتباطات اجتماعی برای کودکان اوتیسم در دوران بلوغ سخت می‌شود. مقایسه‌کردن خود با همسالان ممکن است بر عملکرد اجتماعی آنها تأثیرگذار باشد؛ بنابراین زمان بلوغ می‌تواند نگرانی‌های بیشتری را برای کودکان اوتیسم ایجاد کند.

 

بلوغ تأخیری در پسران چگونه درمان می‌شود؟

بلوغ تأخیری با صبر و اطمینان حل می‌شود. بااین‌حال، در بلوغ دیررس پسران اغلب برای شروع رشد بی‌تاب هستند و نمی‌خواهند ۶ تا ۱۸ ماه دیگر صبر کنند تا جهش رشد بلوغ به طور طبیعی شروع شود؛ بنابراین، بسیاری از متخصصان غدد ممکن است دوره کوتاهی از تستوسترون را برای شروع بلوغ ارائه دهند. اغلب به‌صورت تزریق ماهانه برای چندین ماه تجویز می‌شود. پزشکان مختلف از دوزها و تعداد تزریق‌های مختلف استفاده می‌کنند. هنگامی که پسر پس از تزریق دوباره ارزیابی می‌شود، معمولاً افزایش بسیار خوبی در قد و وزن و همچنین رشد آلت تناسلی و موهای ناحیه تناسلی در وی مشاهده می‌شود و بلوغ، در بیشتر موارد، بدون هیچ درمان دیگری پیشرفت می‌کند.

مطالعات نشان می‌دهد که یک دوره کوتاه تستوسترون تأثیری بر قد بزرگسالان نخواهد داشت؛ اما به پسر اجازه می‌دهد سریع‌تر به بلوغ برسد. هنگامی که مشکل آسیب به بیضه‌ها باشد، تستوسترون هنوز درمان انتخابی است، اما دوز آن باید به‌مرور افزایش یابد و باید تا سال‌های بزرگسالی ادامه یابد.