مشکلات حافظه کودکان اوتیسم; تیم تحقیقاتی دانشگاه استنفورد نشان داد، که اختلال حافظه در اوتیسم، فراتر از ضعف در تشخیص چهره است. دستاورد حاضر، نقش ویژه‌ای برای حافظه در نوروبیولوژی این اختلال نشان می‌دهد. 

مشکلات حافظه کودکان اوتیسم

بر اساس تحقیقات جدید، کودکان اوتیسم دارای چالش‌های حافظه هستند، که نه‌تنها حافظه آن‌ها را درخصوص چهره‌ها، بلکه توانایی آنها در به‌خاطر سپردن انواع دیگر اطلاعات را نیز مختل می‌کند. این مطالعه نشان داد، که این اختلالات در الگوهای سیم‌کشی مشخص، در مغز کودکان منعکس می‌شود.

دکتر جین لیو، محقق ارشد روانپزشکی و علوم رفتاری، نویسنده اصلی این مقاله، گفت: بسیاری از کودکان اوتیسم، با عملکرد بالا به مدارس معمولی می‌روند، و مانند سایر بچه‌ها آموزش می‌بینند. لیو گفت که، حافظه عامل کلیدی موفقیت تحصیلی است، و افزود که چالش‌های حافظه ممکن است، کودکان اوتیسم را در مدرسه در شرایط سختی قرار دهد. دستاوردهای این مطالعه، همچنین بحث مهمی را، در مورد منشأ عصبی اوتیسم طرح می‌کند. چالش‌های اجتماعی، به‌عنوان یکی از ویژگی‌های اصلی اوتیسم شناسایی می‌شوند؛ اما این امکان وجود دارد، که اختلالات حافظه به طور قابل‌توجهی، به توانایی مشارکت اجتماعی کمک کند.

محققان باور دارند، شناخت اجتماعی بدون حافظه، خوب رخ نخواهد داد. رفتارهای اجتماعی پیچیده هستند، و شامل فرایندهای مغزی متعددی می‌شوند، از جمله ارتباط چهره‌ها، و صداها با زمینه‌های خاص، که به حافظه قوی نیاز دارند. اختلالات در شکل‌گیری حافظه، یکی از عناصر اساسی، در اوتیسم است.

آزمون حافظه جامع

از هر 36 کودک، یک نفر تشخیص اوتیسم می‌گیرد. طیف اوتیسم هم گسترده است. شدیدترین افراد در طیف اوتیسم، نمی‌توانند صحبت کنند، یا مراقب خودشان باشند، و حدود یک سوم افراد اوتیسم دارای اختلالات ذهنی هستند. در سوی دیگر طیف، بسیاری از افراد اوتیسم با عملکرد بالا، دارای ضریب هوشی طبیعی یا بالا هستند، تحصیلات عالی را کامل می‌کنند، و در حوزه‌های مختلف مشغول به کار می‌شوند.

تحقیقات نشان می‌دهد، که کودکان اوتیسم در به‌خاطر سپردن چهره‌ها مشکل دارند. برخی تحقیقات نشان دادند، که کودکان اوتیسم مشکلات حافظه دارند؛ اما این مطالعات محدود بودند، و توانایی‌های حافظه شرکت‌کنندگان را، به طور کامل ارزیابی نکردند. پژوهش‌ها شامل کودکانی با طیف وسیعی از سن و بهره هوشی طبیعی می‌شدند، که هر دو از عوامل تاثیرگذار محسوب می‌شوند. 

برای روشن‌شدن تأثیر اوتیسم بر توانایی به خاطر‌سپردن، پژوهش جدیدی با 25 کودک 8 تا 12 ساله اوتیسم با عملکرد بالا، و بهره هوشی طبیعی، و یک گروه کنترل با 29 کودک در حال رشد عادی، با سنین و ضریب هوشی مشابه انجام شد.

آزمون وینود منون

همه شرکت‌کنندگان ارزیابی جامعی، از مهارت‌های حافظه خود، از جمله توانایی آنها در به‌خاطر سپردن چهره‌ها را، تکمیل کردند. دانشمندان توانایی شرکت‌کنندگان را، برای تشخیص دقیق اطلاعات، (تشخیص اینکه آیا قبلاً تصویری دیدند، یا کلمه‌ای را شنیدند) و به‌یادآوردن آن، (توصیف یا بازتولید جزئیات اطلاعاتی که قبلاً دیده یا شنیدند)، را آزمایش کردند. 

محققان، شرکت‌کنندگان را پس از فواصل زمانی مختلف آزمودند. همه شرکت‌کنندگان، همچنین اسکن‌های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی، از مغز خود را دریافت کردند، تا چگونگی ارتباط مناطق شناسایی شده با یکدیگر را، در حافظه ارزیابی کنند. شبکه‌های مغزی متمایز، باعث ایجاد چالش‌های حافظه می‌شوند.

این پژوهش نشان داد، که مطابق با تحقیقات قبلی، کودکان اوتیسم در به‌خاطر سپردن چهره‌ها، نسبت به کودکان درحال‌رشد، مشکل بیشتری داشتند. آنها در به‌خاطرآوردن اطلاعات، با مشکل مواجه بودند. امتیاز آنها در یادآوری کلامی فوری، و یا همراه با تأخیر، یادآوری فوری دیداری، و تشخیص کلامی همراه با تاخیر، برای آزمون‌های مربوط به جملاتی که خواندند، و عکس‌هایی که مشاهده کردند، کمتر بود.

اختلالات حافظه عمومی

ما فکر می‌کردیم که، شاید تفاوت‌های رفتاری زیاد نباشد، چراکه شرکت‌کنندگان اوتیسم مورد پژوهش، برای مقایسه با شرکت‌کنندگان با رشد عادی، ضریب هوشی نسبتاً بالایی داشتند. اما باز هم اختلالات حافظه عمومی، در این گروه بالا بود. در میان کودکان با رشد عادی، مهارت‌های حافظه ثابت بود، و اگر کودکی حافظه خوبی در تشخیص چهره‌ها داشت، در به‌خاطر سپردن اطلاعات هم خوب بود. 

در میان کودکان اوتیسم، به نظر می‌رسد برخی از کودکان هر دو آسیب را دارند، و برخی در یک ناحیه از حافظه، آسیب‌های شدیدتری دارند. محققان انتظار این را نداشتند. جالب است که، این دو بعد حافظه هردو ناکارآمد هستند، طوری که انگار کلا به هم نامرتبطند، و روی تجزیه‌وتحلیل، از مدارهای مغزی نقش می‌بندند.

اسکن‌های مغزی نشان داد،  که در میان کودکان اوتیسم، شبکه‌های مغزی متمایز انواع مختلفی از مشکلات حافظه را،  ایجاد می‌کنند.

پیشبینی شده بود، که کودکان اوتیسم، توانایی حفظ خاطرات با اتصالات، در یک شبکه متمرکز بر هیپوکامپ را، دارا باشند. هیپوکامپ، ساختار کوچکی در اعماق مغز است، که به تنظیم حافظه معروف است. اما شناسایی چهره در کودکان اوتیسم، توسط مجموعه جداگانه‌ای از ارتباطات متمرکز بر قشر کمربندی خلفی، منطقه اصلی شبکه حالت پیش‌فرض مغز، که در شناخت اجتماعی و متمایزکردن خود، از سایر افراد نقش دارد، پیش‌بینی شد.

دستاوردها نشان می‌دهند، که چالش‌های حافظه عمومی و چهره، دو منبع اساسی در مغز دارند، که به نمایه گسترده‌تری از اختلالات در اوتیسم، کمک می‌کنند. در هر دو شبکه، مغز کودکان اوتیسم، مدارهای بیش از حد متصلی، نسبت به کودکان درحال‌رشد را، نشان داد. اتصال بیش از حد، احتمالاً به دلیل فیلتر کردن گزینشی مدارهای عصبی، در سایر مطالعات شبکه‌های مغزی در کودکان اوتیسم، یافت شد.

به گفته منون، درمان‌های جدید اوتیسم، باید وسعت مشکلات حافظه، که تحقیقات کشف کرد، و چگونگی تأثیر این چالش‌ها، بر تمرکز مهارت‌های اجتماعی را، توضیح دهد. این کار برای فعالیت در دنیای واقعی، و محیط‌های آموزشی، مهم است. پژوهش حاضر، توسط مؤسسه ملی بهداشت، توسط مؤسسه تحقیقات سلامت مادر و کودک استنفورد، تأمین شده است.