بهداشت عمومی در کودکان اوتیسم عبارت است از مجموعه دانش و هنر پیشگیری از بیماری و تأمین، حفظ و ارتقاء تندرستی و توانمندی بشر، با استفاده از تلاش دسته‌جمعی که منجر به توسعه جامعه شود. این مفهوم در حوزه زندگی انسان گسترش‌یافته، و به طریقی ضامن سلامت فرد و جامعه به شمار می‌رود. ازاین‌رو از دیدگاه جهانی مطابق تعریف استانداردی سازمان جهانی بهداشت که از “سلامتی” ارائه کرده است؛ سیاست‌ها، وظایف و فعالیّت‌های بهداشت عمومی، جهان‌شمول گردیده و از فرد به سمت جامعه جهانی پیشروی می‌کند.

از دیدگاه فوق، “سلامت“ عبارت است تأمین رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی که معنای آن تنها به نبودن بیماری و نقص ‌عضو، محدود نشده؛ بلکه شامل سه محور جسم، روان و جامعه می‌شود و لذا هرگونه نقص و آسیبی که به هر یک از محورهای سه‌گانه وارد شود، تعادل فرد را بر هم زده و منجر به نبود سلامت می‌شود. به عبارت ساده‌تر هر عاملی که از نظر جسمی، روانی و اجتماعی، فرد را متأثر سازد بر سلامت او و سایر افراد جامعه مؤثر خواهد بود; و لذا بهداشت عمومی در اجرای وظایف و مأموریت خود تحت‌تأثیر این عوامل دگرگون و متحوّل می‌شود، و حاصل چنین تعاملی انعطاف‌پذیری بهداشت عمومی در برابر شرایط و بروز تغییر و تحولاتی است که بر سلامت فرد و جامعه، اثرگذار است.

صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم نماید.
والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک مبتلا به اتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های 02188616931 و 02188616932 ، با ما در ارتباط باشید.

بهداشت عمومی در کودکان با نیازهای ویژه (کودکان با اختلال طیف اوتیسم)

طیف وسیعی از مداخلات، از اوایل کودکی و در سراسر طول عمر، می‌تواند رشد، سلامت، رفاه و کیفیت زندگی افراد اوتیسم را بهینه کند. دسترسی به‌موقع به مداخلات روانی-اجتماعی مبتنی بر شواهد اولیه، می‌تواند توانایی کودکان اوتیسم را برای برقراری ارتباط مؤثر و تعامل اجتماعی بهبود بخشد. نظارت بر رشد کودک به‌عنوان بخشی از مراقبت‌های بهداشتی معمول مادر و کودک توصیه می‌شود.

مهم است که پس از تشخیص اوتیسم، به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان اوتیسم و ​​مراقبان آن‌ها اطلاعات، خدمات، ارجاعات و پشتیبانی عملی، مطابق با نیازها و ترجیحات فردی و در حال تکامل آن‌ها ارائه شود. نیازهای مراقبت‌های بهداشتی افراد اوتیسم پیچیده است و به مجموعه‌ای از خدمات یکپارچه نیاز دارد، که شامل ارتقاء سلامت، مراقبت و توانبخشی می‌شود. همکاری بین بخش بهداشت و سایر بخش‌ها، به‌ویژه آموزش، اشتغال و مراقبت‌های اجتماعی مهم است. مداخلات برای افراد اوتیسم و ​​سایر ناتوانی‌های رشدی باید با مشارکت افرادی که با این شرایط زندگی می‌کنند طراحی و ارائه شود. مراقبت باید با اقداماتی در سطح جامعه و اجتماعی برای دسترسی، فراگیری و حمایت بیشتر همراه باشد.

وظایف بهداشت عمومی

برای تأمین، حفظ و ارتقاء سلامت، سیستم بهداشت عمومی، وظایف استراتژیک و مهمی را به عهده دارد که ارکان عمده آن عبارت است از:

1. تعیین نیازهای بهداشتی و شناسایی عوامل و خطراتی که سلامت فرد و جامعه را تهدید می‌کند.
2. اولویت‌بندی نیازها و تعیین سیاست‌ها و برنامه‌ها و اقدام برای پاسخ به نیازهای مربوطه.
3. ارزشیابی وضعیت بهداشتی جامعه و یافتن نقاط قوت و ضعف آن
4. تعیین سیاست‌ها و برنامه‌های کوتاه و درازمدت و هماهنگ با تدابیر سازمان جهانی بهداشت برای تأمین، حفظ و ارتقاء سلامت فرد و جامعه
5. تأمین منابع و امکانات و تربیت نیروی انسانی حرفه‌ای برای ارائه خدمات، انجام پژوهش و اجرای آموزش همگانی در راستای سلامت فرد و جامعه
6. سالم‌سازی محیط‌زیست، افزایش سطح آگاهی‌های بهداشتی جامعه، بیماریابی و مهار بیماری‌های واگیر و پیشگیری از ابتلا به بیماری‌
7. ارتقاء سطح و تغییر سبک زندگی و اصلاح رفتارهای خطرساز فردی و اجتماعی در جهت تأمین رفاه جسمی، روانی و اجتماعی برای تحقق، حفظ و ارتقاء سلامت و توسعه جامعه.

 حقوق بشر

همه افراد، از جمله افراد اوتیسم، حق برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل‌دستیابی سلامت جسمی و روانی را دارند. بااین‌حال، افراد اوتیسم اغلب در معرض انگ و تبعیض قرار می‌گیرند؛ ازجمله محرومیت ناعادلانه، مراقبت‌های بهداشتی، حق تحصیل و فرصت‌های مشارکت در جوامع. افراد اوتیسم مشکلات سلامتی مشابه جمعیت عمومی دارند. بااین‌حال، آن‌ها علاوه بر این موارد، نیازهای مراقبت بهداشتی خاصی در ارتباط با اوتیسم یا سایر شرایط هم‌زمان را نیز دارند. به دلیل این اختلال، آن‌ها رفتارهایی مانند عدم تحرک بدنی و ترجیحات غذایی نامناسب را دارا هستند و ممکن است در معرض خطر خشونت، آسیب و سوءاستفاده بیشتری قرار بگیرند.

افراد اوتیسم به خدمات بهداشتی در دسترس برای نیازهای مراقبت‌های بهداشتی عمومی مانند بقیه جمعیت، از جمله خدمات ترویجی و پیشگیرانه و درمان بیماری‌های حاد و مزمن نیاز دارند. با این‌وجود، در افراد اوتیسم در مقایسه با جمعیت عمومی، به میزان کمتری از نیازهای مراقبت بهداشتی برآورده می‌شود. آن‌ها همچنین در مواقع اضطراری آسیب‌پذیرتر هستند.

قطعنامه سازمان بهداشت جهانی در مورد اختلالات طیف اوتیسم

در می 2014، شصت و هفتمین مجمع جهانی بهداشت قطعنامه ای تحت عنوان تلاش‌های جامع و هماهنگ برای مدیریت اختلالات طیف اوتیسم را تصویب کرد که بیش از 60 کشور از آن حمایت کردند. این قطعنامه از سازمان بهداشت جهانی می‌خواهد، تا با کشورهای عضو و آژانس‌های شریک برای تقویت ظرفیت‌های ملی برای همراهی با اوتیسم و سایر ناتوانی‌های رشدی همکاری کند.

تلاش‌های سازمان بهداشت جهانی بر موارد زیر متمرکز است:

• افزایش تعهد دولت‌ها به اقدام برای بهبود کیفیت زندگی افراد اوتیسم؛
• ارائه راهنمایی در مورد سیاست‌ها و برنامه‌های عملی که به اوتیسم در چارچوب وسیع‌تر، سلامت روان و ناتوانی‌ها رسیدگی می‌کند؛
• کمک به تقویت توانایی نیروی کار سلامت برای ارائه مراقبت مناسب و مؤثر و ارتقاء استانداردهای بهینه سلامت و رفاه برای افراد اوتیسم؛
• ترویج محیط‌های فراگیر و توانمند برای افراد اوتیسم و ​​سایر ناتوانی‌های رشدی و ارائه حمایت از مراقبین آن‌ها.