آموزش مسائل خصوصی به کودکان اوتیسم و همچنین آموزش هایی مربوط به مکان های خصوصی و عمومی و رفتارهای صحیح در هر کدام، یکی از موضوعاتی است که برای کودکان طیف اتیسم به خصوص در سن بلوغ اهیمت زیادی دارد.

آموزش مسائل خصوصی به کودکان اوتیسم

قوانین اجتماعی مشخصی در مورد اینکه  چه کاری را در ملاء عام  و چه کاری را در خلوت می توانیم انجام دهیم وجود دارد. برای کودکان طیف اتیسم ، یادگیری این قوانین می تواند سخت و مبهم باشد.  اگر ما واقعا در مورد این قوانین فکر کنیم، متوجه می شویم این قوانین واقعا پیچیده هستند. قوانینی پیرامون اینکه شما ” در چه مکانی” میتوانید “چه کارخاصی” را انجام دهید و “چه حرف خاصی” را بزنید ، وجود دارند. همچنین قوانینی پیرامون اینکه شما به “چه کسی”  می توانید یک حرف خاص را بزنید و یا نزنید و “چه چیزی” را می توانید بروز دهید یا  “بروز ندهید” نیز وجود دارند. آموزش این قواعد برای والدین می تواند مسئله ساز باشد.

مطلب پیشنهادی: آموزش مسائل جنسی به کودکان اوتیسم; شناسایی رفتارها و هویت جنسی

اهمیت آموزش فضاهای خصوصی و عمومی

تفاوت بین کارهایی که مناسب فضاهای عمومی و خصوصی است یکی از مهمترین و سخت ترین قوانین اجتماعی است. نقض قوانین مربوط به فضاهای عمومی و خصوصی می تواند شما را با مشکلات قانونی جدی روبرو کند. از این رو آموزش مسائل خصوصی به کودکان و درک این موضوع توسط آن ها بسیار مهم است.

رفتار های خاص یک کودک یا نوجوان اگرهنجارهای اجتماعی را رعایت نکند، می تواند او را دچار دردسر و یا حتی مشکلات قانونی کند. این موارد فشار زیادی به والدین وارد می کند زیرا باید آموزش های ویژه ای برای مسائلی که از نظر آنها ضروری است، هم داشته باشند. همچنین تنها یک بار آموزش برای این موارد کافی نیست زیرا این قوانین با بزرگ شدن کودک و با توجه به شرایط مثل هنجارهای فرهنگی تغییر می کند.

” کودکان باید بدانند رفتارهای خاصی وجود دارد که فقط در مکان های خصوصی مانند اتاق خواب یا حمام ( با درهای بسته) رخ می دهد”.

آموزش مسائل خصوصی به کودکان; اماکن:

چهار نوع مکان وجود دارد که ما در آنها وقت می گذرانیم و والدین می توانند فرزندان خود را در مورد رفتار مناسب و نامناسب در هربخش آموزش دهند:

اماکن خصوصی:

کودکان باید بدانند رفتارهای خاصی وجود دارد که فقط در مکان های خصوصی مانند اتاق خواب یا حمام آنها ( با درهای بسته) رخ می دهد. رفتارهای خصوصی کارهایی هستند که فقط باید خودتان انجام دهید. کارهای مربوط به بهداشت شخصی مثل استفاده ازنخ دندان ، دست در بینی کردن ، برهنه شدن ، حمام کردن یا دوش گرفتن ، باد معده خالی کردن و احمقانه رفتار کردن. درک این موارد آسان تر است زیرا اگر این رفتارها را در خارج از مکان خصوصی انجام دهید واکنش های شدیدی می بینید.

مکانهای خصوصی مکان هایی هستند که دیگران نمی توانند آنچه شما انجام می دهید را ببینند یا آنچه را که می گویید به راحتی بشنوند. افراد دیگر نباید بدون اجازه وارد مکان های خصوصی شوند.

اگر با قوانین اجتماعی مشکل داشته باشید ، تشخیص اینکه چه استثناهایی از نظر اجتماعی قابل قبول هستند ، دشوار است. به همین دلیل ، معمولاً بهتر است کارهای خصوصی و مکالمات خصوصی را فقط در مکان های خصوصی انجام دهید.

اماکن عمومی:

مورد دیگر در آموزش مسائل خصوصی به کودکان نحوه رفتار در مکان های عمومی ست. مکان های عمومی مکان های “مشترک” هستند. مکان هایی که مردم به راحتی می توانند آنچه شما انجام می دهید را ببینند و آنچه شما می گویید را بشنوند. مانند: سینماها، فروشگاه های مواد غذایی، کتابخانه ها، مدارس، ادارات، پیاده روها، پارک ها، رستوران ها، کافی شاپ ها و موارد دیگر.

 برخی مکان ها  “عمومی” تلقی  می شود، این بدان معنا نیست که همه مجاز به رفتن به آنجا هستند. به عنوان مثال، ممکن است به شما اجازه ورود به یک ساختمان اداری که در آن کار نمی کنید داده نشود، اما هنوز هم یک مکان عمومی است. قوانین اجتماعی مکان های عمومی در آنجا اعمال می شود.

رفتارهای عمومی کارهایی هستند که انجام آنها در حضور دیگران، مهم نیست ؛ این که کاری چقدر خوب است و  یا در مقابل چه افرادی با چه میزان شناختی انجام می شود.

درک این رفتارها همانند رفتارهای خصوصی آسان است زیرا همه آنها را انجام می دهند. این  رفتار ها شامل سلام کردن به دوستان، دست تکان دادن، با هم خندیدن، بازی، غذا خوردن و غیره است. آنچه را که در ملاء عام انجام می دهید می توانید به صورت خصوصی نیز انجام دهید (اما برعکس، نه).

قوانین فضاهای عمومی

قوانین سختی در مورد انجام ندادن کارهای خصوصی در فضاهای عمومی وجود دارد. این رفتارها معمولاً به راحتی قابل درک هستند. با این حال، بخش های نیمه خصوصی و نیمه عمومی دارای تفاوت های ظریفی هستند و توجه و توضیح بیشتری برای شناسایی و تصمیم گیری برای  داشتن رفتارهای مناسب در هر دو محل مورد نیاز است. به علاوه، ممکن است آنچه مناسب است به تفاوت افراد مختلف در این بخش ها بستگی داشته باشد.این بخش ها “مناطق خاکستری” هستند که ممکن است مشکلات بیشتری را برای بچه های در طیف اتیسم ایجاد کنند، زیرا آنها برای درک آنچه که شما باید و نباید در این محیط ها رعایت کنید تلاش زیادی می کنند.

اماکن نیمه خصوصی:

اماکن نیمه خصوصی فضاهای عمومی هستند که برای استفاده خصوصی در نظر گرفته شده اند. پس در اینجا هم نیاز به آموزش مسائل خصوصی می باشد. شما ممکن است حریم خصوصی داشته باشید، اما همچنان  این فضا را  با افرادی که ممکن است آنها را بشناسید یا نشناسید به اشتراک بگذارید. اغلب دیگران در یک مکان نیمه خصوصی حضور دارند. مکان هایی مانند: اتاق معاینه در مطب پزشک ، سرویس بهداشتی عمومی و رختکن. ممکن است برهنه شدن در اتاق معاینه پزشک اشکالی نداشته باشد، در حالی که درب باید بسته باشد و پزشک باید از شما خواسته باشد بدون لباس باشید.

مکالمات قابل قبول در محیط های نیمه خصوصی

این مکالمات به موقعیت خاصی که در آن هستید و با کسی که صحبت می کنید بستگی دارد.

اماکن نیمه عمومی:

اماکن نیمه عمومی دارای حریم خصوصی هستند ، اما همچنان فضاهای مشترک محسوب می شوند. . این مکان ها معمولا فضاهای مشترکی هستند که نه عمومی هستند و نه خصوصی. آنها معمولاً بخشی از یک مکان عمومی هستند، اما ممکن است افراد کمتری در اطراف شما باشند، یا شما در یک منطقه محصور باشید. مانند: دفاتر شخصی با درب بسته (دفتری که والدین در آن کار می کنند)، اتاق نشیمن در خانه یا آپارتمان مشترک ، اتاق مطالعه در مدرسه ، نیمکت در منطقه خلوت پارک و موارد دیگر. ممکن است کمی حریم خصوصی وجود داشته باشد ، اما قوانین رفتاری متفاوتی نسبت به شرایط خصوصی تر مورد نیاز است.

رفتارهای نیمه عمومی معمولاً همان رفتارهای عمومی است. اگر در یک محیط نیمه عمومی دوستانه یا آشنا (مانند اتاق نشیمن خود) هستید ، انجام کارهایی مانند در آغوش گرفتن اشکالی ندارد.

مکالمات قابل قبول در محیط های نیمه عمومی:

مکالمه در مورد موضوعاتی که می توانید در مکان های عمومی در مورد آنها صحبت کنید ، شامل اطلاعاتی است که حساس تر ، دقیق تر یا شخصی تر از آنچه با غریبه ها صحبت می کنید ، است.

نمونه هایی شامل: مکالمات شخصی در موضوعاتی مانند دوست یابی یا اهداف شما در آینده، جزئیات یک پروژه کاری، نظرات سیاسی.

به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی:

یکی دیگر از موضوعات مهم در آموزش مسائل خصوصی به کودکان مبحث اطلاعات می باشد. مکالمات خصوصی اغلب شامل به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی است. انواع مختلفی از اطلاعات شخصی وجود دارد و برخی از اطلاعات فقط باید در زمینه های خاصی با افراد خاصی به اشتراک گذاشته شود. اطلاعات شخصی” هرگونه اطلاعاتی است که برای شناسایی شما ، کسب اطلاعات بیشتر در مورد شما یا سرقت هویت شما مورد استفاده قرار گیرد. شامل: نام کامل ، آدرس ، شماره تلفن ، آدرس ایمیل ، مدارسی که در آنها تحصیل کرده اید ، گذرواژه ها و شماره بیمه  یا شماره کارت اعتباری شما.

ما با توجه به شرایط و موقعیت ها تصمیم می گیریم که چه اطلاعاتی را در اختیار درگیران قرار دهیم. تا زمانی که به خوبی با دیگران آشنا نشده ایم بسیاری از اطلاعات مثل آدرس منزل و شماره حسابمان را به آن ها نمی دهیم.