روش آموزشی پکس برای آموزش گفتار در کودکان با اختلال طیف اتیسم طراحی نشده است امّا ممکن است در طی آموزش روش پکس به‌ویژه در گام‌های نهایی کودک به برقراری ارتباط کلامی تشویق شود. هدف در این روش آموزشی تقویت مهارت‌های ارتباطی کودک اتیسم و گسترش ارتباط خودانگیخته در محیط‌های مختلف همچون خانه، مدرسه، محیط‌های تفریحی و … است. هدف اولیه PECS آموزش ارتباطات کاربردی است. تحقیقات نشان داده است که برخی از زبان آموزانی که از PECS استفاده می کنند، گفتار را نیز توسعه می دهند.

استفاده از این روش به کاهش بهم‌ریختگی‌های کودک که اغلب نتیجه نیازهای برطرف نشده است کمک می کند. با گذشت زمان، کودک ناامیدی کمتری را تجربه می کند، زیرا توانایی او در برقراری ارتباط تقویت می شود.

این روش آموزشی در ۶ گام اجرا می‌شود، در گام‌های ابتدایی هدف معرفی تصاویر، جلب‌توجه کودک، افزایش تقاضا‌های خودانگیخته و تمایز بین تصاویر است و در گام‌های بالاتر هدف جمله‌سازی (غیرکلامی)، تقاضا و برآورده‌کردن نیاز‌ها است.

سیستم ارتباطی تبادل تصویر پکس (PECS) یک شکل جایگزین و تقویت‌کننده ارتباط است که از تصاویر برای بهبود مهارت‌های ارتباطی استفاده می‌کند. روش آموزشی پکس یا روش برقراری ارتباط به کمک کارت‌های تصویر، اولین‌بار در دهه‌ی 80 میلادی توسط آندرو بوندی و لوری فراست پایه‌گذاری شد. پکس روشی است با استاندارهای آموزشی متمایز و ابزار‌های خاص خود که در یک بسته آموزشی برای تقویت مهارت‌های ارتباطی افراد با اختلال طیف اتیسم ارائه می‌شود. 

روش پکس ابزاز و تجهیزات زیادی نیاز ندارد، تنها وسایلی که مورد نیاز است کلاسور پکس، نوار جمله و کارت‌های پکس مورد نیاز کودک است. کودک کارت‌های برچسب خورده و کاربردی که جمله و درخواست او را نمایش داده‌‌اند روی نوار جمله می‌چسباند، آن را از کلاسور پکس جدا می‌کند و به دست شریک ارتباطی خود می‌دهد. نوار جمله در حقیقت اصلی‌ترین قسمت روش پکس است که بین کودک و فرد مقابل جابجا می‌شود.

شما می‌توانید این نوار جمله را به صورت لمینت شده خریداری کرده و در آموزش پکس از آن استفاده کنید.