اختلال تغذیه در کودک اوتیسم; از والدین می‌پرسند که آیا غذا خوردن فرزندشان مطابق با شرایط رشدی و سنی آن‌ها است یا خیر؟ با این‌حال، والدین اغلب نمی‌دانند که چگونه به این پرسش پاسخ دهند. “این اختلال چگونه تعریف می‌شود، چه علائم و نشانه‌هایی دارد و اگر نگران غذا خوردن کودک خود هستید چه کاری باید برای آن انجام دهید.” امروز در این مقاله در مورد اختلال تغذیه کودکان صحبت می‌کنیم.

صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم نماید.
والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک مبتلا به اوتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های 02188616931 و 02188616932 ، با ما در ارتباط باشید.

مثالی در رابطه با اختلال تغذیه در زوئی:

زویی یک دختر 4 ساله با اختلال طیف اوتیسم است که زودتر از موعد متولد شد. پس از تولد پرستاران در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، تلاش کردند تا او بتواند پستان گرفتن و تغذیه از پستان مادر را بیاموزد. در نهایت، او با یک لوله برای تغذیه به خانه رفت که به او کمک می‌کرد غذا از طریق بینی به شکمش برساند. در خانه، رفلاکس و استفراغ‌های مکرر سبب میشد که او به‌سختی وزن بگیرد. پس از چند ماه، پزشکان او که نگران مشکلات بلع او بودند، لوله تغذیه دائمی‌تری را توصیه کردند که به او این امکان را می‌داد که غذا را مستقیماً به معده‌اش برساند.

حالا، زویی بزرگتر شد. او با تغذیه لوله‌ای راحت است و ترجیح می‌دهد از طریق دهان غذا نخورد، با این‌حال پیشنهاد پزشکان و دغدغه‌ی والدینش چیز دیگری است. معمولاً هنگام صرف غذا، او تمایلی به پیوستن به خانواده ندارد زیرا گرسنه نیست و همه غذاها ناآشنا هستند. اگر پدر و مادرش پیگیر باشند، ممکن است چند لقمه سس سیب بخورد یا مقداری کره بادام زمینی از نان لیس بزند. مادر و پدرش نگرانند که زویی هرگز به اندازه کافی خوراکی نخورد و وزن مناسب سن و رشد کافی را دارا نباشد.

مثالی در رابطه با اختلال تغذیه در کنت:

کُنت پسر 7 ساله‌ای که با اختلال طیف اوتیسم است. او در مورد لباس‌هایش وسواس خاصی است و فقط دوست دارد تی‌شرت یقه هفت و شلوار کوتاه بپوشد. او همچنین به غذایش اهمیت ویژه‌ای می‌دهد. می‌خواهد در هر وعده غذایی کراکر بخورد و شیر شکلات را از یک فنجان قرمز بنوشد. وقتی مادرش از او می‌پرسد که برای یک وعده غذایی چه می‌خورد، او بسیار حساس است و مقاومت نشان می‌دهد. ممکن است برای آنچه که می‌خواهد به دست بیاورد گریه کند یا حتی فریاد بزند.

از پیوستن به سر میز امتناع می‌کند و تا زمانی که مادرش تسلیم علاقه‌ی خاص او نشود، به رفتار‌هایش ادامه می‌دهد. مادرش نگران است که کنت مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت نکند و هرگز یاد نگیرد که میوه و سبزیجات بخورد.

علت مشکل تغذیه در زوئی و کنت

اگرچه زوئی و کنت با غذا خوردن به روش‌های مختلف مبارزه می‌کنند، امّا هر دو بچه‌هایی هستند که مشکلات تغذیه‌ای قابل توجهی دارند. هر دو برای دریافت مواد مغذی کافی از طریق خوراکی، داشتن رژیم غذایی متنوع، پذیرش مجموعه‌ای از بافت‌های غذایی و شرکت در برنامه‌های غذایی خانوادگی تلاش می‌کنند. به این دلایل، هر دو کودک توسط تیم تغذیه با “اختلال تغذیه کودکان” شناسائی شدند.

اختلال تغذیه در کودک اوتیسم چیست؟

غذا خوردن فرآیندی است که نیاز به استفاده از سیستم‌های زیادی در بدن دارد. ما انگشتان، دست‌ها، بازوها، دهان، ماهیچه‌ها و دستگاه گوارش خود را به کار می‌گیریم و این فقط نوک کوه یخ است! فرآیندهای رشدی، بهداشت روانی و مشارکت خانواده در زمان صرف غذا نیز در غذا‌خوردن و تغذیه کودکان جایگاه ویژه‌ای دارد.

اصطلاح اختلال تغذیه کودکان (PFD) تمام این پیچیدگی‌ها و نیاز به متخصصان متعددی را که این سیستم‌ها را درک می‌کنند را در نظر می‌گیرد. PFD اختلالی است که اینگونه تعریف می‌شود” اختلال کودک در دریافت خوراکی متناسب با سن“؛ این اختلال حداقل دو هفته طول می‌کشد تا با مهارت‌های پزشکی، تغذیه‌ای، تغذیه ویا چالش‌های اجتماعی-عاطفی که مرتبط است، تعریف شود. به عبارت دیگر، اگر کودک شما برای خوردن با شرایط مشابه، در مقادیر مشابه و با تنوع غذایی مشابه با سایر کودکان هم سن خود متفاوت است، ممکن است دچار PFD باشد.

این تفاوت‌ها ممکن است با نگرانی‌هایی در یکی از این چهار حوزه زیر همراه باشد:

1- مشکلات پزشکی و جسمانی، 2- مشکلات تغذیه‌ای در کودکان، 3- مشکلات مهارتی یا 4- چالش‌های رفتاری.

تفاوت اختلال اجتناب از غذا با اختلال تغذیه

اگر کودک شما با مشکلات تغذیه‌ای دست و پنجه نرم می‌کند و قبلاً اختلال اجتناب از مصرف غذا تشخیص دادند، ممکن است تعجب کنید که آیا اختلال تغذیه کودکان نیز همان است یا چیزی متفاوت است. اختلال اجتناب از مصرف غذا، یک تشخیص سلامت روانی است که تنها در دو مورد از زمینه‌های موجود در تعریف اختلال تغذیه کودکان در ارتباط با کودکان مبتلا به این اختلال نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند. کودکان با اختلال اجتناب از مصرف غذا را در صورت داشتن معیارهای زیر تشخیص می‌دهند:

1. کاهش وزن
2. کمبود مواد مغذی قابل توجه
3. وابستگی به لوله تغذیه یا مکمل‌های خوراکی ( خوردن میخک آماده برای صبحانه به جای استفاده از شیرخشک مخصوص)
4. چالش‌های مهم در روز ناشی از مسائل مربوط به تغذیه (مانند: رفتارهای چالش برانگیز، امتناع از غذا خوردن در خارج از خانه و غیره)

کودکی اگر با مشکلات تغذیه دارای یک یا چند مورد از این علائم باشد، تشخیص اختلال اجتناب از مصرف غذا ممکن است برای او مناسب باشد.

مقایسه اختلال های تغذیه‌ای

ممکن است به کمک تعریف متوجه تفاوت این دو اختلال شوید؛ این اختلال فقط به چالش‌هایی در زمینه‌های غذاخوردن و جنبه‌های روانی-اجتماعی مربوط می‌شوند. مشکلات پزشکی، جسمانی و همچنین نوع تغذیه کودک اهمیّت تشخیصی چندانی ندارد. بنابراین، اگر فرزند شما را با اختلال اجتناب از مصرف غذا تشخیص می‌دهند، می‌تواند ارزش ارزیابی مجدد را دارا باشد تا نگرانی‌ها در دو زمینه باقی‌مانده نیز رد شود.

هر دو تشخیص اختلال اجتناب از مصرف غذا و اختلال تغذیه درکودکان نسبتاً جدید هستند؛ ارائه‌دهندگان این دو اختلال، محققان و خانواده‌ها هنوز در تلاشند تا بفهمند که چگونه اختلال اجتناب از مصرف غذا و اختلال تغذیه درکودکان یکسان و متفاوت هستند تا بدین شیوه بتوانند مراقبت از کودکان را بهبود بخشند.

علائم و نشانه‌های اختلال تغذیه کودکان

ممکن است یک یا چند مورد از نگرانی‌های زیر را در رابطه با غذا خوردن در کودک خود دارا باشید؛

1- انتخاب‌های غذایی بسیار محدود بر اساس بافت، رنگ و یا طعم

2- اشتهای محدود

3- امتناع از خوردن غذا

4- خفگی، تهوع ، سرفه یا استفراغ پس از تغذیه و یا به‌هنگام غذا خوردن

5- کاهش وزن

6- مشکل در استفاده از قاشق، چنگال یا فنجان

7- رفتار چالش‌برانگیز و مشکل‌آفرین هنگام صرف غذا

8- مشکل در غذا خوردن در خارج از خانه

9- استرس یا درگیر شدن بیش از حد خودتان با غذا خوردن فرزندتان

راه حل رفع اختلال تغذیه در کودک اوتیسم

اگر مشکوک هستید که کودک شما ممکن است به اختلال تغذیه کودکان مبتلا باشد، با پزشک اطفال کودک خود صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند فرزند شما را ارزیابی کنند و در صورت نیاز ارجاع دهند. به احتمال زیاد، آن‌ها شما را به یک تیم تغذیه معرفی خواهند کرد.

از آنجایی که عوامل مؤثر زیادی بر توانایی کودک در غذا خوردن تأثیر می‌گذارند، توصیه می‌شود که کودکانی که مشکلات تغذیه‌ای دارند، توسط یک تیم متخصص در زمینه‌های پزشکی، تغذیه‌ای، مهارت‌های تغذیه و روانی اجتماعی، یک ارزیابی کامل و همه‌جانبه بر روی آن‌ها صورت گیرد. پس از ارزیابی تیم متخصص ‌از غذا خوردن فرزندتان، شما مجموعه‌ای از توصیه‌ها را برای راهنمایی مراقبت از کودک خود خواهید داشت. یک یا چند نفر از اعضای تیم ارزیابی ممکن است به کار با شما و فرزندتان ادامه دهند تا شما را در مسیر درمان حمایت و همراهی کنند.

سخن آخر

چالش‌های تغذیه در کودکان با اختلالات تغذیه کودکان می‌تواند متنوع باشد؛ مانند زویی یا کنت، کودک شما ممکن است خوردن خوراکی برایش مشکل باشد یا بسیار انتخابی باشد. اگرچه همه کودکان با این اختلال دارای اختلالات غذایی هستند که برای سن کودک مناسب نیست، ممکن است نگرانی‌های منحصر به فردی در زمینه‌های پزشکی، تغذیه، مهارت‌های تغذیه و یا مهارت‌های روانی-اجتماعی دارا باشند. با توجه به ماهیت فردی چالش‌های هر کودک، در حال حاضر بهترین روش ارزیابی تیمی‌کامل، جامع و همه‌جانبه است.