روابط ازدواج در افراد طیف ASD; آیا افراد اوتیسم می توانند ازدواج کنند ؟

اوتیسم و ازدواج ; داشتن رابطه عاشقانه و قرار ملاقات علاوه براینکه هیجان انگیز است، می تواند هم زمان باعث خستگی هم بشود. این مسئله برای همه افراد اتفاق می افتد و افراد دارای اختلال طیف اوتیسم نیز از این قاعده مستثنی نیستند. از این رو در این مقاله به ازدواج اوتیسم خواهیم پرداخت. افراد با اختلال اوتیسم هم مانند بقیه افراد، دوستی و صمیمت را دوست دارند، اما به دلیل مشکلات در تعاملات اجتماعی، که یکی از ویژگی های اصلی آن ها است، پیدا کردن شریک و برقراری رابطه می تواند سخت به نظر برسد. با این وجود، بسیاری از افراد با اختلال اوتیسم، روابط موفقی دارند. این افراد در روابط خود می توانند باوفا، صادق و قابل اعتماد باشند.

“بسیاری از شریکان افراد با اختلال اوتیسم عنوان کردند که مجذوب شوخ طبعی و یا طرز نگاه متفاوت افراد با اختلال اوتیسم نسبت به دنیا هستند.”

درک این موضوع که تشخیص اختلال طیف اوتیسم، به این معنا نیست که فرد دارای اختلال طیف اوتیسم نمی تواند دوست پیدا کند، قرار ملاقات بگذارد، ازدواج کند و صاحب فرزند شود، از اهمیت زیادی برخوردار است. همانطور که کودکان عادی نیاز دارند تا مهارت هایی را برای تبدیل به یک بزرگسال فرا بگیرند، کودک دارای اختلال طیف اوتیسم هم همین مهارت ها را نیاز دارد. با این وجود باید توجه داشت که این مسیر در کودکان اوتیسم، متفاوت از آن چیزی است که سایر افراد تجربه می کنند. تشخیص به موقع اختلال طیف اوتیسم و اقدامات درمانی مورد نیاز، می تواند به موفقیت بیشتر در تبدیل فرد به یک بزرگسال موفق کمک کند.

مطلب پیشنهادی: اوتیسم چیست؟

اوتیسم و ازدواج

تشخیص اوتیسم به معنای باز داشتن فرد با اختلال اوتیسم از ازدواج نیست. درست مانند همه روابط دیگر، افراد با اختلال اوتیسم هم نیاز دارند که شریکی داشته باشند که آن ها را درک می کند و به نیازهایشان احترام بگذارد. گاهی اوقات، شاید لازم باشد تا افراد با اختلال اوتیسم از شیوه های مستقیم تعاملات که در آن شرکا به طور واضح در جریان اینکه چه چیزی نیاز دارند استفاده کنند تا اینکه صبر کنند تا شریکشان از آن ها مطلع شود. این موضوع، صرفا به افراد با اختلال اوتیسم ختم نمی شود. همه زوج ها نیاز دارند روش شخصی مناسب خود را برای برقراری ارتباط با دیگران،  پیدا کنند.

در این میان، درمانگرانی در حوزه روابط حضور دارند تا افراد با اختلال اوتیسم را در شناسایی روابط عاطفی کمک کنند. در این روش، درمانگران از تکنیک هایی استفاده می کنند تا به زوجین آموزش بدهند به یکدیگر فرصت حرف زدن بدهند و مطمئن شوند که یکدیگر را درک می کنند.

 

اوتیسم از جمله اختلالات عصبی- رشدی است. به‌طورخلاصه، اوتیسم سطوح مختلفی از خفیف تا شدید دارد که افراد در هر سطح از اوتیسم علائم خاص خود را دارند.

علائم سطوح مختلف اوتیسم

• خفیف: شامل علاقه کم به تعامل یا فعالیت‌های اجتماعی، دشواری در شروع تعاملات اجتماعی به‌شیوه‌ی بزرگسالان و وجود مشکلاتی در سازگاری با تغییرات در رفتار و یا زندگی روزمره است.
• متوسط: می‌تواند شامل وجود مشکلات در تقابل با تغییر روال امور روزمره و محیط، مشکلات رفتاری، علایق خاص و محدود، برقراری ارتباط به شیوه‌ای ساده و کودکانه، و مشکلات بسیار در سازگاری با تغییرات است.
  
• شدید: شامل فقدان مهارت‌های ارتباطی (کلامی و غیرکلامی) به‌صورت کاملاً آشکار، تمایل بسیار کم به مشارکت‌های اجتماعی و تعامل با دیگران، مشکل در تغییردادن رفتارها، دشواری فراوان در تقابل با تغییرات غیرمنتظره در امور روزمره یا در محیط پیرامون، به‌هم‌ریختگی یا مشکلات شدید و … است.

علائم ظاهری اختلال در افراد طیف اوتیسم

به‌طور کلی، افراد با اختلال طیف اوتیسم دارای ویژگی‌های ظاهری خاص و قابل ملاحظه‌ای نیستند؛ زیرا که این اختلال از جمله اختلالاتی که در ظاهر و چهره فرد تأثیر بگذارد، نیست. با این‌حال تحقیقاتی که به‌طور خاص و ویژه بر روی چهره افراد با اختلال طیف اوتیسم کار کرده است نشان می‌دهد که کودکان و افراد با اختلال طیف اوتیسم دارای برخی ویژگی‌های ظاهری بسیار خفیف و محدود در حالات صورت خود هستند.

• قسمت‌های بالایی صورت کودکان اوتیسم کمی پهن‌تر است
• چشمانی گشاد و بزرگ دارند
• آن‌ها همچنین قسمت میانی صورت (فاصله بین بالای دهان و پایین چشم‌ها)، از جمله گونه‌ها و بینی کوتاه‌تری دارند
• دهانی بازتر و بزرگتر دارند
• فیلتروم (شیار زیر بینی و بالای لب) بزرگی دارند

آیا افراد اوتیسم می‌توانند ازدواج کنند؟

رابطه اوتیسم و ازدواج کمی پیچیده است؛ با این‌حال، صراحتاً در پاسخ به سؤال مطرح شده می‌توانیم بگوییم بله! افراد اوتیسمی می‌توانند ازدواج کنند، بچه‌دار شوند و زندگی مشترک را تا سال‌ها تجربه کنند. از نظر اکثر مردم، ازدواج با این افراد غیرممکن است و آن‌ها توانایی درک احساسات طرف مقابل را ندارند و یا برخی می‌گویند که آن‌ها هیچ‌گونه عشق و عاطفه‌ای ندارد. اما این تفکر کاملاً اشتباه است. فرد اوتیسم عشق را می‌فهمد، احساسات را درک می‌کند و حتی می‌تواند با طرف مقابل همدردی کند.

نظریه‌ای به نام کوری عاطفی وجود دارد که بیان می‌کند افراد اوتیسم توانایی ابراز احساسات و درک دیگران را ندارند. اما این نظریه در مورد همه افراد اوتیسم صدق نمی‌کند؛ برخی از افراد اوتیسم قادر به درک احساسات دیگران، خود و ابراز آن هستند. اوتیسم ممکن است مانع بروز احساسات در چهره و رفتار شود، اما این به این معنی نیست که فرد اوتیسم هیچ‌گونه احساسی ندارد. بسیاری از افراد اوتیسم تنها در مدیریت احساسات دچار مشکل هستند؛ نه اینکه کاملاً بدون عواطف و احساسات باشند.

 

مطلب پیشنهادی : روابط عاطفی در افراد اوتیسم; راهنمای بهبود و ارتقاء روابط عاطفی

روابط خانوادگی افراد اوتیسم

• راهنمایی برای شریکان افراد با اختلال اوتیسم (ASD):

روابط می توانند حتی در بهترین زمان ها ، فارغ از اینکه شما و یا شریک شما دارای اختلال طیف اوتیسم باشید یا خیر، پیچیده باشند. برای افراد با اختلال اوتیسم، داشتن روابط صمیمی و یا روابط با دیگران می تواند چالش برانگیز باشد. حمایت یک فرد با اختلال اوتیسم در روابط ممکن است برای شریک زندگی اش سخت باشد. ممکن است شیوه ی برقراری ارتباط و تعامل برای این افراد متفاوت باشد و یا حتی بیان تمایلات و نیازها، دشوار باشد.

• داشتن شریک دارای اختلال اوتیسم:

بدیهی است که هیچ یک از افراد یکسان نیستند، اما در ازدواج اوتیسم، قوانین مرسوم اجتماعی، زبان بدن، درک احساسات خویش و پردازش های حسی، ممکن است متفاوت باشد. به همین دلیل ممکن است این اتفاق باعث عدم برداشت و درک صحیح در روابط این افراد شود و یا ممکن است این برداشت شود که شریک شما حرف یا عملی را انجام می دهد که آزار دهنده است. این ها مواردی هستند که مجادله با آن ها دشوار است. داشتن شریک دارای اختلال طیف اوتیسم، می تواند به این معنی باشد که شما باید به او در تعاملات اجتماعی مخصوصا قوانین اجتماعی نانوشته، کمک کنید.

باید بر این موضوع تاکید شود که افراد با اختلال اوتیسم هم به اندازه افرادی که این اختلال را ندارند، قادر هستند عاشق شوند و دارای روابط موفقی باشند. با این وجود، در هنگام داشتن روابط با فرد با اختلال اوتیسم، نیاز است تا برخی مسائل مانند تفکر درباره ی روش برقراری ارتباط، را در نظر داشته باشید. شما مسئولیت بیشتری را برای کمک به آن ها در مدیریت امور از جمله مدیریت مالی، اشتغال و یا … دارید. شریک افراد دارای اختلال طیف اوتیسم، اغلب به منظور یادگیری راهکارهای ارتباطی و سایر حمایت ها، باید به متخصصین این حوزه مراجعه کنند.

 

• برقراری ارتباط با شریک دارای اختلال اوتیسم:

اگر شریکتان دارای اختلال اوتیسم است، درک تعاملات غیر کلامی مانند زبان بدن، حالات چهره و یا تون صدا  ممکن است در روابط برای یک فرد  با اختلال اتیسم، دشوار باشد. ممکن است فرد قادر نباشد که به تنهایی از روی رفتار شما متوجه شود که نیازمند حمایت او هستید. از جنبه های منفی این موضوع، می توان به این نکته اشاره کرد که این اتفاق می تواند باعث ناراحتی شما شود زیرا ممکن است فکر کنید که شریک  با اختلال اتیسم شما، نسبت به شما بی تفاوت است. بنابراین سعی کنید با او واضح و روشن برخورد کنید، به او بگویید که به چه چیزی فکر می کنید، چه احساسی دارید و از او چه انتظاراتی دارید.

ممکن است شریک  با اختلال اوتیسم مضطرب باشد، برخی عادات و روتین های خاصی داشته باشد که حتما باید آن ها را انجام بدهد و یا در سازماندهی و اولویت بندی مسائل، مشکل داشته باشند. صحبت کردن با شریک  با اختلال اوتیسم درباره ی مشکلاتی که در رابطه با او دارید و توضیح احساسات تان در کمال آرامش و راه منطقی، می تواند کمک کننده باشد. ممکن است شریک شما ترجیح بدهد تا با نوشتن و به صورت کتبی درباره ی مسائل بحث کند، این کار به آن ها این فرصت را می دهد که که آنچه شما به او گفته اید را پردازش کند. این کار را می توانید با به کار بردن زبانی شفاف و با نوشتن یک متن و یا یک ایمیل انجام دهید.

“حمایت های اختلال طیف اوتیسم، اغلب بر کودکان تمرکز دارد، اما بزرگسالان  با اختلال اوتیسم هم نیازمند حمایت هستند. “

• مدیریت چالش ها و شفاف سازی:

در مقوله ی ازدواج اوتیسم و مدیریت رابطه، شاید شما نیاز باشد درباره ی مسائلی با یکدیگر گفت و گو کنید. موضوعاتی مثل موارد زیر ممکن است برای شما و یا فرد با اختلال اوتیسم چالش برانگیز باشد.

• • درک رفتار مناسب متناسب با شرایط متفاوت مانند زمان ملاقات با شما و دیگران و رفتارهای مناسب
  • درک دقیق مقصود یکدیگر که می تواند فرد با اختلال اوتیسم را در برابر سو برداشت های دوستانه و یا توجه رمانتیک، آسیب پذیر جلوه دهد
  • درک واکنش دیگران نسبت به رفتار خود، برای مثال چگونه می توان فهمید که رفتار ما کسی را آزار می‌دهد، یا رفتار ما را دوست دارد
  • داشتن اعتماد و مدیریت اضطراب در موقعیت های جدید و ناآشنا برای ملاقات افراد جدید
  • شناسایی تمایلات خود و دیگران
  • درک عدم انعطاف پذیری در افراد با اختلال اوتیسم، برای مثال سر وقت بودن و یا مسائل رفتاری در زندگی مشترک

 

روابط خانوادگی افراد اوتیسم بعد از ازدواج

بعد از ازدواج، همه چیز متفاوت می شود!

• احساس تنهایی مفرط: ممکن است فرد با اختلال اوتیسم بعد از ازدواج تمایل کمتری به همراهی کردن همسر خود نشان دهد
• تمایل به تنهایی نشستن شریک با اختلال اوتیسم به جای مشارکت و با هم بودن
• پرخاشگری و عصبانیت شریک با اختلال اوتیسم
• شریک غیر با اختلال اوتیسم ممکن است با مشکلاتی مانند بی خوابی، تپش قلب، خستگی مفرط، اضطراب و حملات پنیک مواجه شود
• افسردگی، اختلالات خود ایمنی و سندروم تروماتیک رابطه، از عوارض منفی برای شریکان غیر با اختلال اوتیسم است

نکاتی برای بهبود شرایط:

• از مشاورین و متخصصین حوزه ازدواج در اوتیسم کمک بگیرید
• تشخیص اوتیسم را بپذیرید و قبول کنید اوتیسم می تواند بر شما، ازدواجتان و سایر افراد تاثیر بگذارد
• مدیریت کردن منابع مالی و هزینه ها در زندگی مشترک را بیاموزید
• از راهکارهای خاص برای مکالمه با یکدیگر استفاده کنید، مانند استفاده از کارت ها
• قرار ملاقات های کوتاه، با مکالمات محدود داشته باشید، برای مثال، می توانید به دوچرخه سواری بروید و یا یک فیلم تماشا کنید
• با زبانی آرام با او صحبت کنید
• ویژگی های غیرقابل تغییر در شریکتان را بپذیرید

صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک مبتلا به اتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۱ و ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۲ ، با ما در ارتباط باشید.