روابط عاطفی و اوتیسم
روابط عاطفی و عاشقانه با یک فرد اوتیسم و یا اینکه هر دو شریک دارای اختلال طیف اوتیسم باشند، می‌تواند از یک زوج به زوج دیگر بسیار منحصربه‌فرد باشد.
کسانی که در طیف اوتیسم قرار دارند در روابط عاشقانه با چالش‌هایی روبرو هستند، از جمله مشکلاتی که فرد دارای اوتیسم در رابطه تجربه می‌کند شامل: فشارهای اجتماعی، خودتنظیمی هیجانی، چگونگی ابراز احساسات، و احساس ناامنی، مشکلات در همدلی، مشکلات ارتباطی، تفکر تحت الفظی و پایبندی به روتین است؛ اما به این معنا نیست که آنها قادر به برقراری رابطه عاشقانه نیستند.
اوتیسم و روابط عاشقانه
در جامعه یک تصور غلط در مورد افراد اوتیسم و توانایی آنها در برقراری رابطه عاشقانه وجود دارد. در جامعه دیدگاه‌ها این است که این افراد عاشق نمی‌شوند و نمی‌توانند روابط عاشقانه برقرار کنند درحالی‌که یک فرد اوتیسم عاشق می‌شود و در برخی موارد می‌تواند آن رابطه را نیز حفظ کند.
برخی از افراد اوتیسم در ابراز احساسات و دریافت برخی نشانه‌های غیرکلامی و کلامی مشکل دارند، در واقع افراد اوتیسم در مقایسه با افراد عادی احساسات شدیدتری را تجربه می‌کنند. درک هنجارهای اجتماعی یکی از مشکلات افراد اوتیسم است. فرد در درک قوانین و هنجارهای جامعه و پیروی از آنها مشکل دارد، در نتیجه فهمیدن زبان بدن و لحن افراد برای آنها دشوار است.
در اغلب افراد اوتیسم این نشانه وجود دارد که صریح افکار خود را بیان می‌کنند در برخی مواقع به دلیل اضطراب فرد اوتیسم ارتباط چشمی خود را قطع می‌کند و در نظر دیگران خجالتی و محجوب به نظر می‌رسد. بیان احساسات برای افراد اوتیسم مشکل است. در برخی مواقع این افراد تحت‌تأثیر احساسات شدید قرار می‌گیرند و کنترل احساسات برایشان مشکل می‌شود و باعث عصبانیت، طغیان‌ها در روابط عاطفی یا عبارات احساسی می‌شود. افراد اوتیسم در مقابله با افراد دیگر احساس ناامنی و ترس از قضاوت دیگران، مورد قلدری واقع‌شدن و طردشدن را دارند به همین دلیل برای یک فرد اوتیسم یافتن روابط عاطفی عمیق و طولانی‌مدت دشوار است.
روابط عاطفی و اوتیسم
به‌صورت کلی به چهار دلیل ایجاد رابطه عاطفی برای فرد اوتیسم سخت است:
1-مشکل در همدلی
یکی از سوءتفاهم‌های بزرگ در مورد افراد اوتیسم این است که آنها فاقد همدلی هستند. در حقیقت مشکل افراد اوتیسم، در همدلی شناختی است. همدلی شناختی شامل تلاش برای شناخت احساس فرد بر اساس زبان بدن و سایر ابزارهای بیانی فرد و تلاش برای بررسی آنچه در موقعیتی مشابه احساس خواهید کرد است. در مقابل، همدلی عاطفی یعنی ما احساس دیگری را درک می‌کنیم و روابط عاطفی عمیق احساسی با فرد ایجاد می‌کنیم. تصور کنید کسی که دوستش دارید به‌شدت ناراحت است و گریه می‌کند، شما عمیقاً احساس آن فرد را درک می‌کنید و از رنجی که او می‌کشد شما نیز اندوهگین و ناراحت می‌شوید.
2-مشکلات اجتماعی
افراد اوتیسم اغلب در تعاملات اجتماعی با مشکلاتی روبرو هستند. مهم نیست که چه سطحی از اوتیسم هستند، آنها در درک نشانه‌ها و استنباط رفتار دیگران مشکل دارند، علاوه بر این درک نیت و مقصود حرف دیگران برایشان سخت است. در تعاملات اجتماعی مستأصل می‌شوند، در کار فرسودگی شغلی را تجربه می‌کنند و ترجیح می‌دهند زمان خود را به‌تنهایی بگذراند. همه اینها می‌تواند منجر به مشکلات در ایجاد روابط طولانی‌مدت با دیگران شود.
3-پایبندی به روتین و تفکر تحت الفظی
برای فرد اوتیسم سخت است که یک رابطه را ایجاد کند و برای فرد مقابل نیز سخت است که با خواست‌های وسواس‌گونه آن فرد سازگار شود، فرد اوتیسم به دلیل وابستگی شدید به انجام‌دادن کارهای روزمره با آداب مشخص، انعطاف‌پذیری کمی در ارتباط خواهد داشت.
4- مشکلات ارتباطی
افراد اوتیسم معمولاً در برقراری ارتباط با نیازهای عاطفی خود دچار مشکل می‌شوند که می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در روابط نزدیک شود. برای آنها مشکل است که علاقه اولیه خود را به کسی نشان دهند و نیازهای خود را در یک رابطه بیان کنند یا عشق و علاقه خود را به آن شخص ابراز کنند.
یک مطالعه در سال 2016 نشان داد از اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق (73٪) از افراد اوتیسم با عملکرد بالا که تجربیات عاشقانه داشته‌اند تنها 7 درصد از شرکت‌کنندگان هیچ تمایلی به داشتن یک رابطه نداشتند. این مطالعه همچنین رضایت بیشتری از روابط عاطفی را در بین زوج‌های اوتیسم در مقایسه با زوج‌هایی که یکی اوتیسم و دیگری عادی بودنشان می‌داد. به طور مشابه، یک مطالعه در سال 2017 به این نتیجه رسید که اکثریت (74٪) افراد اوتیسم از روابط خود راضی هستند و تنها 9 درصد از شرکت‌کنندگان در رابطه خود احساس نارضایتی می‌کردند.