بی‌اختیاری دراختلال اوتیسم
بی‌اختیاری دراختلال اوتیسم چیست؟ اوتیسم یکی از گروه اختلالات عصب‌رشدی است که به‌عنوان اختلالات رشد فراگیر [1] شناخته می‌شود. این اختلالات با سه نقص اصلی: اختلال در ارتباطات، اختلال در تعامل اجتماعی متقابل و الگوهای محدود، تکراری و کلیشه‌ای از رفتارها یا علایق مشخص می‌شود. افراد اوتیسم در مقایسه با دیگران بیشتر در معرض تجربه بی‌اختیاری هستند.
صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان دارای اختلال اوتیسم فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک اوتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۱ و ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۲ ، با ما در ارتباط باشید.
بی‌اختیاری چیست؟
این اختلال به‌عنوان عدم کنترل ارادی ادرار یا مدفوع تعریف می‌شود. اختلال بی‌اختیاری ادرار اغلب در کودکان اوتیسم به دلیل تأخیرهای رایج در آموزش مرسوم است. برخی از کودکان اوتیسم بدون کلام نمی‌توانند از نیاز خود به دستشویی بگویند و در نتیجه بی‌اختیاری در آنها شایع‌تر است.
انواع اولیه بی‌اختیاری کودکان (بزرگسالان) اوتیسم عبارت‌اند از:
- فوری
- عملکردی
- روده
- مشکلات توالت کردن
بی‌اختیاری فوری یا بی‌اختیاری اضطراری:
نیاز ناگهانی و شدید به ادرارکردن که منجر به دفع غیرارادی ادرار می‌شود. ممکن است حتی در طول شب به‌کرات نیاز به دفع ادرار داشته باشید. یک بیماری جزئی مانند عفونت یا یک بیماری شدیدتر، مانند اختلال نورولوژیک یا دیابت می‌تواند باعث بی‌اختیاری شود. کودکان اوتیسم در صورت قطع ارتباط بین عضلات مثانه و مغز بی‌اختیاری فوری را تجربه می‌کنند. تبادل سیگنال بین مثانه و مغز که به فرد اطلاع می‌دهد باید دستشویی برود، به دلیل اوتیسم مختل می‌شود.
بی‌اختیاری عملکردی:
اختلال فیزیکی یا ذهنی مانع از رسیدن در زمان مناسب به توالت می‌شود. مثلا اگر فرد اوتیسم شدید داشته باشد، ممکن است با سرعت کافی قادر به گشودن دکمة شلوار نباشد.
بی‌اختیاری روده:
عدم اختیار مدفوع در کودکان نوعی مشکل روانی فیزیکی به شمار می‌آید و معمولاً با ناتوانی کودک در کنترل مدفوع یا تخلیه نامنظم آن همراه است. این مشکل به‌عنوان اختلال انکوپرزیس [2]یا کثیفی شناخته می‌شود. بی‌اختیاری مدفوع کودک زمانی رخ می‌دهد که فرزند شما از سن آموزش دستشویی رفتن بزرگتر است؛ اما نمی‌تواند زمان و مکان انجام دفع را کنترل کند. در این صورت کودکان اغلب در مکان‌هایی غیر از توالت مانند لباس زیر خود مدفوع می‌کنند.
مطلب پیشنهادی: دستکاری مدفوع در افراد با اختلال طیف اوتیسم
مشکلات توالت:
کودکان اوتیسم با نیاز رفتن به دستشویی، رسیدن به توالت، تمیزکردن خود و استفاده از انواع جدید یا ناآشنای توالت مشکل دارند.
ارتباط بین اوتیسم و بی‌اختیاری:
عوامل متعددی می‌تواند در بی‌اختیاری در افراد اوتیسم نقش داشته باشد.
برخی از عوامل مؤثر عبارت‌اند از:
- مشکلات پردازش حسی: بسیاری از افراد اوتیسم به دلیل مشکلات پردازش حسی نسبت به بافت‌ها، صداها و بوها حساس‌تر هستند. مشکلات حسی منجر به اجتناب از برخی عادت‌های روزانه مانند: استفاده از توالت می‌شود.
- چالش‌های ارتباطی: مشکلات ارتباطی یکی از ویژگی‌های مشترک اوتیسم است. افراد اتیسم در بیان نیازها و ترجیحات خود در مورداستفاده از دستشویی دچار مشکل هستند.
- اضطراب و استرس: بسیاری از افراد اوتیسم سطوح بالایی از اضطراب و استرس را تجربه می‌کنند که منجر به علائم فیزیکی مانند افزایش ضربان قلب، تعریق و احساس فوریت برای ادرار می‌شود.
- شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی، مانند عفونت‌های دستگاه ادراری، یبوست، مشکلات روده یا مثانه، احتمال بی‌اختیاری را در افراد اوتیسم افزایش می‌دهند.
راهکارهایی برای مدیریت اوتیسم و بی‌اختیاری
- یک برنامه منظم برای دستشویی ایجاد کنید: یک برنامه روتین ثابت در دستشویی به ایجاد یک الگوی قابل‌پیش‌بینی و کاهش اضطراب کمک می‌کند.
- مشکلات پردازش حسی را برطرف کنید: به‌طورکلی درمان‌های مخصوص مشکلات حسی در اوتیسم شامل کاردرمانی می‌شود که مهم‌ترین بخش درمان را تشکیل می‌دهد. این کار شامل یک رژیم حسی است که تمام فعالیت‌های روزمره را در بر می‌گیرد. همچنین استراتژی‌های حمایتی حسی و انواعی از فعالیت‌ها، تجهیزات و کمک‌های مختلف که برای تعادل حسی فرد به کار می‌روند، به این افراد کمک می‌کنند. روش‌های درمانی مورداستفاده تا حد زیادی به مشکل کودک و سطح تحریک او (حساسیت بیش از حد یا حساسیت کمتر از حد کافی) بستگی دارد.
- چالش‌های ارتباطی را برطرف کنید: روش‌های ارتباطی جایگزین، مانند استفاده از یک دستگاه ارتباطی یا وسایل کمک دیداری و روش ارتباطی پکس باعث بهبود ارتباط کودک می‌شود.
- رسیدگی به شرایط پزشکی زمینه‌ای: شناسایی و رسیدگی به شرایط پزشکی زمینه‌ای مانند عفونت دستگاه ادراری یا یبوست به بهبود ادرار کمک می‌کند.
- استقلال: تشویق به استقلال در عادات شستن دست‌ها و رعایت بهداشت، به افراد اوتیسم در کنترل بیشتر و کاهش اضطراب کمک می‌کند.
- تقویت مثبت: تمجید یا پاداش برای روتین‌ها و عادات موفق موجب ترغیب افراد اوتیسم می‌شود.
سخن پایانی
حمایت از افراد اوتیسم در بی‌اختیاری به دلایل مختلفی ضروری است. بی‌اختیاری باعث خجالت، انزوای اجتماعی و کاهش مشارکت در فعالیت‌های روزانه شده و به طور قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی افراد تأثیر می‌گذارد. حمایت از افراد اوتیسم در بی‌اختیاری شامل پذیرش، عدم برچسب‌زدن و نسبت‌دادن این ویژگی به نحوه تربیت والدین است. در عوض، تمرکز باید بر ارائه پشتیبانی و منابع مناسب برای مدیریت بی‌اختیاری به‌صورت ایمن، محترمانه و باوقار باشد.
[1] PDD
[2] Encopresis