اختلال الکسی‌تایمیا یا نارسایی هیجانی و ارتباط آن با اختلال طیف اوتیسم

اختلال آلکسی‌تایمیا چیست؟

نارسایی هیجانی (اختلال آلکسی‌تایمیا[1]) یک سازه شخصیّتی چندوجهی است که بر پردازش عاطفی، ابعاد تنظیم هیجانی و تفسیر و تشخیص محرک‌های هیجانی(کلا‌می ‌و غیرکلامی) تأثیر منفی ‌می‌گذارد.

نارسایی هیجانی به چندین جنبه تقسیم ‌می‌شود که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها عبارتند از:

مشکلات در شناسایی احساسات، مشکلات در توصیف احساسات و  سطوح بالای مشکل در تفسیرات هیجانی در برخی اختلالات عصبی-رشدی که بر درک اجتماعی و عاطفی تأثیر می‌گذارند.

افراد با نارسایی هیجانی مشکلات بین‌فردی، مشکلات در توصیف احساسات، تنظیم عاطفه ضعیف و اختلال در تشخیص احساسات بدنی را تجربه می‌کنند.

تشخیص نارسایی هیجانی

آلکسی‌تایمیا با مشکلاتی در شناسایی، توصیف و پردازش احساسات مشخص ‌می‌شود، که اغلب با عدم درک احساسات دیگران تشخیص‌گذاری می‌شود و همواره این اختلال برای فرد مشکل در تمایز بین احساسات مختلف، درک احساسات بدنی و برانگیختگی عاطفی ایجاد می‌کند.

به نظر می‌رسد که ویژگی نارسایی هیجانی دارای ویژگی‌های زیر باشد:

(الف) در افراد با اختلال طیف اوتیسم شایع‌تر از سایر افراد بدون اختلال است؛

(ب) در والدین افراد با اختلال طیف اوتیسم شایع‌تر از والدین افراد دارای اختلالات رشدی دیگر است؛

ج) در طول زمان در افراد با اختلال طیف اوتیسم پایدار است؛

(د) مشکلات در حوزه شناخت هیجانی تأثیرات مستقیمی با افسردگی، اضطراب، شکایات جسمانی، نگرانی و نشخوار فکری دارد.

نارسایی هیجانی و اوتیسم

با توجه به نقش ذاتی نارسایی هیجانی در تعاملات اجتماعی- عاطفی، اکنون به‌عنوان یک عامل خطر در طیف وسیعی از اختلالات سلامت روان از جمله اختلال طیف اوتیسم شناخته ‌می‌شود. اختلالات طیف اوتیسم یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی‌-رشدی با نرخ شیوع 1.9٪ است که با افزایش مشکلات در حوزه عاطفی و اجتماعی مشخص ‌می‌شوند.

افراد دارای ویژگی‌های اوتیسم اغلب در ارتباطات اجتماعی و روابط اجتماعی با چالش‌هایی مواجه ‌می‌شوند و این مسئله خود مشکلات عاطفی در آن‌ها را افزایش ‌می‌دهند. جمعیت بزرگسال دارای اختلال طیف اوتیسم سطوح بالایی از نارسایی هیجانی را تجربه می‌کنند، و میزان شیوع آن در جمعیت اوتیسم بین 65 تا 85 درصد است؛ همچنین میزان شیوع بالاتری در میان بستگان افراد با اختلال طیف اوتیسم نسبت به جمعیت عمو‌می ‌مشاهده می‌شود. چندین مطالعه که ویژگی‌های اوتیسم را به‌ جای تمرکز بر تشخیص اوتیسم به‌عنوان یک پیوستار بررسی می‌کردند، یک ارتباط قوی بین ویژگی‌های نارسایی هیجانی و اوتیسم پیدا کردند.

نارسایی با مشکلات در تولید، بیان احساسات و همدلی با دیگران در افراد اوتیسم مرتبط است. این مهارت‌ها پیش‌نیاز روابط و تعاملات اجتماعی موفق در طول روال روزانه در نظر گرفته ‌می‌شوند و فقدان آن‌ها عامل اختلال در عملکرد اجتماعی روزمره شناخته شده است.در حالی که نشان داده شده است که اوتیسم با نقص در همدلی شناختی مرتبط است، همچنان مشخص نیست که افراد با اختلال طیف اوتیسم تا چه حد در همدلی عاطفی دچار کمبود هستند. در واقع، مشخص نیست که آیا کمبود همدلی که معمولاً به افراد اوتیسم نسبت داده می‌شود، نتیجه خود این اختلال است یا این‌که نتیجه یک وضعیت روانی هم‌بود (هم‌زمان) به نام نارسایی هیجانی است.

[1] Alexithymia