قلدری و اوتیسم; اوتیسم را یک اختلال نامرئی می‌دانند. این اختلال مثل کسانی که روی ویلچر نشستند یا بدشکلی دارند، باب چشم نیست. مردم فقط وسواس، علایق محدود، عجیب بودن از نظر اجتماعی، تیک‌ها، اکولالیا و کلیشه‌های افراد اوتیسم را می‌بینند. به همین دلیل بر این باورند که دانش‌آموزانی که اوتیسم دارند، نسبت به دانش‌آموزانی با سایر اختلالات، آسیب‌پذیرترند. بخشی از این آسیب، شامل مورد قلدری قرار گرفتن و انزوای اجتماعی است. 46 تا 96 درصد دانش‌آموزان اوتیسم گزارش دادند که مورد قلدری قرار گرفتند. این عدد در دانش‌آموزان با رشد عادی 28 درصد گزارش شدند.

صدای اوتیسم می‌کوشد، تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری، برای کودکان دارای اختلال اوتیسم، فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر، درباره ی اوتیسم، و یا نیاز به هرگونه آموزش، برای نحوه ی برقراری ارتباط، با کودک مبتلا به اوتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۱ و ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۲ ، با ما در ارتباط باشید.

قلدری و اوتیسم چیست؟

قلدری شکلی مستقیم یا غیرمستقیم از خشم است که در یک بازه زمانی مکرراً تکرار می‌شود و می‌تواند به طور فیزیکی یا از طریق اینترنت صورت گیرد. عواقب مورد قلدری قرار گرفتن شامل عزت‌نفس پایین، افسردگی و اضطراب می‌شود. قربانیان این موضوع ممکن است مشکلات رفتاری مثل خشم و مشکلات تحصیلی را از خود نشان دهند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که آسیب‌پذیری اجتماعی یک مؤلفة قوی در تعیین قربانی مورد قلدری قرار گرفتن است، به خصوص در افراد اوتیسم با عملکرد بالا یا افراد دارای سندرم آسپرگر.

در حال حاضر این دانش‌آموزان در محیط‌های پذیراتری حضور دارند؛ اما مهارت‌های ضروری در تعاملات اجتماعی را ندارند. قرار دادن آنها در کنار همسالانشان که اوتیسم ندارند، لزوماً به معنای پذیرفته شدن و دوست شدن آن‌ها با هم نیست. دانش‌آموزان اوتیسم بیشتر وقت خود را در فعالیت‌های تک نفره می‌گذرانند تا اینکه در فعالیت‌های اجتماعی دارای مشارکت باشند. آنها در شروع مکالمه و پاسخ‌دهی مناسب چالش دارند. آن‌ها اغلب علایق محدود و رفتارهای وسواس‌گونه‌ای دارند که مانعی در برقراری روابط اجتماعی است.

این مشکلات اجتماعی می‌تواند وارد دوران بزرگسالی شوند و داشتن شغل ثابت و نگهداشت روابط اجتماعی را برای آنها دشوار کند. 30 درصد از دانش‌آموزان اوتیسم از ترس مورد قلدری قرار گرفتن از قصد به مدرسه نمی‌روند و 20 درصد از آنها مدرسه خود را عوض می‌کنند. قوانین مربوط به قلدری نکردن مؤثر واقع نمی‌شوند. این قوانین از اشخاص آسیب‌پذیر محافظت نمی‌کنند.

چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

برای شروع می‌توانید به دانش‌آموز اوتیسم کمک کنید، تا سرنخ‌های اجتماعی را تشخیص دهد. مدارس باید روش‌های مؤثرتری را برای گزارش موارد مورد قلدری قرار گرفتن را تهیه کنند مثل استفاده از روش‌های ناشناس ماندن برای کسانی که با گزارش دادن احساس راحتی ندارند. ایجاد فضای مناسب و روش‌هایی فراگیر در کل مدرسه مخصوص جلوگیری از مورد قلدری قرارگرفتن می‌تواند مؤثر واقع شود. گفتن داستان‌های اجتماعی برای این دانش‌آموزان که قلدری کردن، بازداری از قلدری و روابط بین همسالان را توضیح می‌دهد نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

استفاده از ویدئو هم می‌تواند روش دیگری برای کمک به دانش‌آموزان داخل طیف باشد تا به اعتماد نفس آنها و مهارت‌های اجتماعی‌شان کمک کرده و احتمال مورد قلدری قرار گرفتن را کاهش دهد. کودک ویدئویی از یک فرد بالغ، یک فرد همسال خود یا حتی خودش را در حال انجام رفتار هدف رفتارهایی مثل آغاز گفت‌وگو را می‌بیند. این روش مداخله نسبت به سایر روش‌ها تعمیم‌دهی بیشتری را ایجاد می‌کند. با استفاده از ویدئو می‌توانیم نحوه برخورد دانش‌آموز با مورد قلدری قرار گرفتن را هم آموزش دهیم. آموزش‌های مربوط به مهارت‌های اجتماعی، چه به صورت فردی یا ویدئویی، می‌تواند به این کودکان در ایجاد رابطه‌های دوستی کمک کند. برای آموزش مهارت‌های اجتماعی از نقش بازی کردن هم می‌توانیم استفاده کنیم.

موانع دوست یابی

درک موانع دوست‌یابی در این کودکان هم می‌تواند کمک کننده باشد. یکی از بزرگ‌ترین موانع در این کودکان این است که آنها جذب افرادی مشابه خودشان می‌شوند. آنها به دنبال افرادی می‌گردند که علایق و تجربیاتی مشابه خودشان دارند کودکان اوتیسم معمولاً علایقی دارند که مشابه دیگران نیست و همین امر مانع دیگری در برقراری ارتباط است. یکی دیگر از موانع احتمالی دور بودن مدرسه کودک از محل زندگی‌اش است. چون مدرسه از محل زندگی آنها دور است معمولاً روابط خارج از مدرسه را محدود می‌کند. پیدا کردن روشی برای از بین بردن این موانع حائز اهمیت است؛ لذا بهتر است که خانواده‌های از روش‌هایی دیگری مثل بردن کودک به کلاس‌های فوق‌برنامه، به گسترش روابط کودک کمک کنند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که داشتن دوست می‌تواند به جلوگیری از مورد قلدری قرار گرفتن کمک کند. روابط دوستانه؛ موفقیت‌های تحصیلی، سلامت روانی و عاطفی فرد را افزایش می‌دهند. شروع تعاملات اجتماعی و دوست‌یابی از سن پایین برای رشد مناسب کودک مهم است. آموزش گروه دوستان کودک هم برای به حداقل رساندن احتمال مورد قلدری قرار گرفتن مهم است. همسالان باید در مقابل رفتارهای زورگویانه بایستند. خانواده کودکان هم باید این آموزش ها را ببینند. آموزش‌ها باید با هدف افزایش آگاهی و تغییر رفتار زورگوها شود.

گرچه کودکان اوتیسم باید آموزش ببینند تا مهارت‌های اجتماعی آن‌ها بهبود یابد؛ اما پذیرش ویژگی این کودکان همان‌طور که هستند هم حائز اهمیت است. این بچه‌ها باید بدانند که اشکالی ندارد خود واقعی‌شان باشند و همچنان با همین ویژگی‌هایی که دارند دوست داشتنی هستند. به همین دلیل لازم است کودکان با رشد عادی درباره علامت افراد اوتیسم بدانند و آنها را همانطور که هستند بپذیرند.