عمر کودکان اوتیسم; وقتی کودکی تشخیص اختلال طیف اوتیسم را می‌گیرد، سؤالات بسیاری برای والدین به‌وجود می‌آید. سوال اصلی آنها این است:«برای کمک به فرزندم چه کاری می‌توانم انجام دهم؟» سوال دیگری که متاسفانه بسیار پرسیده می‌شود، در مورد طول عمر کودکان اوتیسم است. آیا افراد با اختلال طیف اوتیسم امید به زندگی کمتری دارند؟

اختلال اوتیسم یا طیف اوتیسم یک اصطلاح گسترده است که پزشکان و روانشناسان از آن برای توصیف گروهی از اختلالات رشدی عصبی استفاده می‌‌کنند. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص می‌شوند. افراد با اختلال طیف اوتیسم اغلب علائم یا الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه‌ای را نشان می‌دهند. اختلال طیف اوتیسم در پسران چهار برابر دختران است.

عمر کودکان اوتیسم

حقایق تلخ بسیاری وجود دارد که ما باید آن‌ها را بپذیریم. افراد در طیف اوتیسم نسبت به افراد بدون اختلال دارای امید به زندگی کمتری هستند. طبق تحقیقات و پژوهش‌ها، میانگین امید به زندگی اوتیسم در سال 2018 به 39 سال کاهش یافت و این امید به زندگی کوتاه، اغلب با بسیاری از مشکلات دیگر روبه‌رو است.

طی یک مطالعه 20 ساله، محققان تشخیص دادند که شرایط مزمن، مانند سرطان، تصادفات، و عوارض سلامتی ناشی از عوارض جانبی دارو، به‌شدت در مرگ‌ومیر کودکان و افراد با اختلال طیف اوتیسم نقش دارند.

لازم به‌ذکر است، درحالی که میانگین امید به زندگی ممکن است برای افراد با اختلال طیف اوتیسم کمتر باشد، هیچ تحقیقی تاکنون اوتیسم را دلیل کاهش امید به زندگی نشان نداده است. طبق آمار انجمن بین‌المللی اوتیسم، تصادفات اولین علت کاهش امید به زندگی و نرخ مرگ‌ومیر بالا در میان افراد با اختلال طیف اوتیسم است.

چرا افراد با اختلال طیف اوتیسم امید به زندگی کمتری دارند؟

افراد با اختلال طیف اوتیسم به‌طورکلی، تنها به‌علت گرفتن تشخیص اوتیسم امید به زندگی کمتری ندارند. اوتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که بر تعامل اجتماعی، ارتباطات و رفتار تأثیر می‌گذارد اما مستقیماً بر سلامت جسمی یا طول عمر فرد تأثیر نمی‌گذارد.

بااین‌حال، عوامل متعددی می‌توانند در کاهش بالقوه امید به زندگی فرد اوتیسم نسبت به جمعیت عمومی نقش داشته باشند. برخی از آن‌ها اختلالات ژنتیکی، اختلالات عصبی، تصادفات، مسائل بهداشت روانی و خودکشی هستند.

• غرق‌شدن:

طبق گزارش انجمن اوتیسم، 48 درصد از کودکان با اختلال طیف اوتیسم، به‌هنگام دوری از خانواده، به غیر از تصادف در معرض غرق‌شدن هم هستند؛ به خصوص اگر کودک به آب علاقه داشته باشد. غرق‌شدن یکی از دلایل اصلی مرگ زودرس در افراد با اختلال طیف اوتیسم است.

• مشکلات‌حسی:

همچنین، مطالعات بسیاری نشان می‌دهد، افراد با اختلال طیف اوتیسم سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی در معرض خطر مرگ ناشی از جراحات هستند. درحالی که دلایل زیادی پشت این حوادث تلخ وجود دارد، بسیاری از آن‌ها ناشی از مسائل حسی است.

حساسیت‌های حسی در افراد با اختلال طیف اوتیسم می‌تواند آن‌ها را مستعد افزایش بار حسی کند که ممکن است خطر تصادفات و صدمات را به‌ویژه در محیط‌های غنی از حس یا محیط‌های به شدت تحریک‌کننده افزایش دهد. علاوه‌براین، مسائل ارتباطی نیز می‌تواند خطرآفرین باشد.

چالش‌های ارتباطی مرتبط با اوتیسم می‌تواند بیان درد، ناراحتی یا آسیب را برای افراد دشوار کند که خود به تأخیر در رسیدگی پزشکی و درمان جراحات منجر می‌شود.

• مسائل مربوط به سلامت‌ روان و خودکشی:

افراد با اختلال طیف اوتیسم بیشتر در معرض خطر مشکلات سلامت روان هستند. این مسائل بالقوه شامل اضطراب، افسردگی، دوره‌های روان‌پریشی و اختلالات ترومایی است.

متأسفانه، خطر مسائل مربوط به سلامت روان به معنای خطر بالاتر خودکشی نیز هست. یک مطالعه اخیر در دانشگاه آیووا نشان داد که اگر فرد اوتیسم دارای ضریب هوشی بالاتری باشد، خطر بیشتر افزایش می‌یابد. خطر خودکشی برای افراد دارای ضریب هوشی 120 یا بالاتر در مقایسه با افراد دارای ضریب هوشی پایین، 6 برابر افزایش یافت.

متأسفانه، تحقیقات نشان می‌دهد که افراد اوتیسم شش برابر بیشتر از جمعیت عمومی و تا هفت برابر بیشتر در معرض خودکشی هستند. درحالی که بسیاری از عوامل ممکن است باعث ایجاد افکار خودکشی شوند، برخی از شایع‌ترین دلایل آن تجربیات منفی دوران کودکی، تنهایی، مشکلات ارتباطی و عدم حمایت است.

چگونه می‌توان امید به زندگی در افراد با اختلال طیف اوتیسم را افزایش داد؟

درحالی که اختلال طیف اوتیسم به‌طورکلی امید به زندگی را کاهش نمی‌دهد، افراد با اختلال طیف اوتیسم در سنین پایین‌تر با نرخ بالاتری نسبت به افراد بدون اختلال جان خود را از دست می‌دهند. اما برای بهبود امید به زندگی چه باید کرد؟ محققان می‌گویند که نقش خانواده‌ها و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اهمیت زیادی دارد.

متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اغلب سلامت جسمانی را ارزیابی می‌کنند، اما می‌توانند سلامت روانی افراد اوتیسم را نیز تحت‌نظر داشته باشند. درحالی که نمی‌توان در مورد اختلالات ژنتیکی کاری انجام داد، اعضای خانواده و پزشکان می‌توانند به شناسایی اختلالات عصبی و طرح یک برنامه درمانی کمک کنند.

اعضای خانواده نیز می‌توانند برای رسیدگی به مسائل مربوط به سلامت روان اقدام کنند. 

ضمن اینکه سلامت روان مطمئناً می‌تواند بر عزت نفس افراد تأثیر بگذارد. شاید شما هرگز متوجه نشوید که درحال صحبت با فردی هستید که در معرض خطر خودکشی است؛ اما توجه به سلامت روان در روابط اجتماعی ما تا حد زیادی به افزایش امید به زندگی در کل جمعیت کمک می‌کند.

خانواده نیز می‌توانند توجه بیشتری برای جلوگیری از حوادث داشته باشند. اگر کودک همیشه در معرض خطر فرار باشد، شاید رعایت احتیاط دشوار شود، اما توجه بیشتر می‌تواند خطر سرگردانی، غرق شدن و خوردن تصادفی دوز کشنده دارو را کاهش دهد.

صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان دارای اختلال اوتیسم فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک اوتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۱ و ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۲ ، با ما در ارتباط باشید.