مداخله زودهنگام اوتیسم در کودکان نوپا به کم‌کردن نشانه‌های اختلال کمک می‌کند

مداخله زودهنگام اوتیسم، می‌تواند تفاوت بزرگی در کودکان دارای اوتیسم ایجاد کند. تحقیقات نشان می‌دهد صورتی که رفتاردرمانی حدود سه‌سالگی شروع شود، نتایج بهتری به همراه خواهد داشت.

مداخله زودهنگام اوتیسم

پرداختن به چالش‌ها در مراحل اولیه رشد می‌تواند به کودکان کمک کند مهارت‌هایی را که برای گذر از مدرسه، روابط و زندگی روزمره به آن نیاز دارند، به دست آورند. تشخیص زودهنگام و مداخله بهنگام به والدین کمک می‌کند که استرس آنها کاهش پیدا کند و رابطه آنها با فرزندشان تقویت شود. یک گروه پزشکان برجسته توصیه می‌کنند که کودکان نوپا در 18 ماهگی غربالگری اوتیسم را انجام دهند. محققان می‌گویند این زمان نه تنها زود نیست، بلکه بهترین راه حل برای مداخله زودهنگام هم هست.

محققان دریافتند که مداخله در 18 ماهگی برای کودکان طیف اوتیسم به دستاوردهای بهتری در زبان، ارتباطات اجتماعی و مهارت‌های زندگی روزانه نسبت به زمانی که مربیگری فردی تا 27 ماهگی به تعویق افتاد، منجر می‌شود.

چرا مداخله زودهنگام بسیار مهم است؟

ویتنی گاتری، یکی از نویسندگان این مقاله، روان‌شناس کودک و محقق در مرکز تحقیقات اوتیسم بیمارستان کودکان فیلادلفیا است. او گفت: شواهد علمی مبنی بر اینکه مداخله زودهنگام بهترین راه‌حل برای کاهش نشانه‌های اوتیسم است، منطق پشت این تحقیق بود.

گاتری گفت: این یافته‌ها نشان می‌دهد که چگونه مداخله زودهنگام بر انعطاف‌پذیری مغز اثر می‌گذارد. مغز نوزادان در سه سال اول زندگی به‌سرعت در حال تغییر است. اگر ما بتوانیم مداخله کنیم و این حمایت‌های رشدی را برای کودکان فراهم کنیم تا مهارت‌های جدید را دراسرع‌وقت بیاموزند، می‌توانیم از سرعت تغییر مغز آنها استفاده کنیم.

بر اساس داده‌های جدید مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، در ایالات متحده، از هر 36 کودک، 1 کودک دارای اختلال طیف اوتیسم است. علائم از خفیف تا شدید متغیر است و پسرها بیشتر از دختران اوتیسم می‌گیرند. امی وتربی، یکی از نویسندگان این مقاله، مدیر مؤسسه اوتیسم در دانشگاه ایالتی فلوریدا گفت: میانگین سن تشخیص در ایالات متحده، طبق تعدادی از گزارش‌های مختلف، بین 4 تا 5 سال است.

این موضوع هم برای کودکان و هم برای والدین آنها مهم است. زیرا علائم اوتیسم می‌تواند وقتی خانواده درمان یا کمک تخصصی نداشته باشد، فرزندپروری را بسیار دشوار کند.

روش مطالعه

در 18 ماهگی، یک گروه از کودکان و والدین به مدت 9 ماه تحت آموزش و مداخلات فردی قرار گرفتند. پس از 9 ماه آنها منابع کمتر را تا 27 ماه دریافت کردند و گروه دیگر برعکس عمل کردند. محققان بر آنچه که مدل تعامل اجتماعی اولیه نامیده می‌شود تکیه کردند. این مداخله توسط والدین اجرا می‌شود و راهکارهای مبتنی بر شواهد در تمرینات روزمره در خانه و فعالیت‌های خود را ترکیب می‌کند. در مجموع 82 کودک نوپا و والدین آنها در این مطالعه که در دانشگاه میشیگان انجام شد، شرکت کردند.

محققان می‌گویند: کودکان نوپا در این سن باید به شنیدن اسم خود پاسخ دهند، تماس چشمی برقرار کنند، زمانی که دیگران به آنها لبخند می‌زنند، لبخند بزنند و دست خود را دراز کنند و به چیزهایی اشاره کنند. والدین، به‌ویژه در سنین پایین، فرزند خود را بهتر می‌شناسند.

مداخلات در سنین پایین‌تر از جمله 9 ماهگی نشان می‌دهد اگر این کار زودتر انجام شود، به دلیل انعطاف‌پذیری مغز می‌توانیم سریعتر به نتایج بهتری دست یابیم. با این حال والدینی که در دوران نوزادی یا خردسالی کودکشان تشخیص اوتیسم نگرفته است، نباید ناامید و نگران شوند.

مطلب پیشنهادی: اوتیسم عاطفی

هنوز شواهد قوی وجود دارد که نشان می‌دهد مداخله تأثیرات بسیار مهمی در مراحل بعدی رشد کودک اوتیسم دارد. کودک در هر سنی که باشد، مداخلات زودهنگام و مستمر در طول سال‌ها برایش مهم است.

برنامه‌های درمانی برای کودکان زیر ۳ سال

اگر کودک شما زیر ۳ سال سن دارد می‌تواند از شانس درمان زودهنگام بهره برد. کودک می‌تواند در خانه و یا مراکز درمانی از برنامه‌های درمانی زودهنگام استفاده کند. در روش اول یک تیم درمانگر به خانه شما می‌آید و برنامه درمانی را در خانه اجرا می‌کنند. در روش دیگر درمان، والدین باید کودک را مرتب به مرکز درمانی ببرد و تحت درمان قرار دهد.

والدین دارای کودک طیف اوتیسم باید توجه داشته باشند که کودک خود را بهتر از دیگران می‌شناسند و می‌توانند به متخصص مربوطه و درمانگران دررابطه‌با انتخاب و اجرای برنامه درمانی کمک کنند. تبادل اطلاعات و تجربیات میان والدین و درمانگران بسیار مهم و حیاتی است و می‌تواند در پیشبرد برنامه درمانی و پیشرفت کودک بسیار مؤثر باشد.