اوتیسم و درمان نوک پنجه راه رفتن
اوتیسم و درمان نوک پنجه راه رفتن
مقدمه
مجموعه‌ای از نقاط عطف، مراحل اولیه رشد هر کودک را مشخص می‌کنند؛ از اولین کلمات تا اولین‌باری که می‌خزد و در نهایت، اولین قدم‌های که برمی‌دارد. گاهی والدین در طول این دوره کلیدی رشد، راه رفتن روی انگشتان پا را تشخیص می‌دهند. مطالعات بسیاری به افزایش نرخ راه رفتن روی انگشتان پا در بین کودکان اوتیسم اشاره کرده‌اند. این امر می‌تواند والدین را به پرسش‌هایی از این قبیل سوق دهد: آیا راه رفتن روی انگشتان پا یکی دیگر از علائم اوتیسم است؟ و اگر کودکی روی انگشتان پایش راه برود، یعنی اختلال اوتیسم دارد؟
راه رفتن روی انگشت پا در کودکان چقدر رایج است؟
همان‌طور که از نام آن پیداست، راه رفتن روی انگشت پا ناتوانی کودک در برقراری تماس پاشنه به زمین در مراحل اولیه چرخه راه رفتن است. طبق تحقیقات، به‌طور متوسط، یک نوزاد زیر دو سال شروع به راه رفتن متناوب روی انگشتان خود می‌کند.
بااین‌حال، این عمل به‌طور طبیعی بین شش ماه تا دو سال از بین می‌رود. گفته می‌شود که اگر این عادت بعد از دو سالگی ادامه یابد، راه رفتن روی انگشتان پا مداوم است و نگرانی‌های احتمالی در مورد رشد عصبی کودک در این مرحله را آشکار می‌کند.
ارتباط راه رفتن روی انگشتان پا در اختلالات مختلف
یک مقاله تحقیقاتی منتشر شده نشان می‌دهد که بین ناتوانی ذهنی یا تأخیر در رشد زبان و راه رفتن روی انگشتان پا در افراد بدون تشخیص اوتیسم ارتباط وجود دارد. راه رفتن روی انگشتان پا نه تنها مربوط به اوتیسم است، بلکه در بین افراد با اختلالاتی مانند موارد زیر نیز دیده می‌شود:
- فلج مغزی،
- دیستروفی عضلانی،
- سایر نوروپاتی‌ها و میوپاتی‌ها.
کودکانی که با اختلالات رشد غیرحرکتی روی انگشتان پا راه می‌روند با کودکانی که دارای اختلالات عصبی عضلانی مرتبط هستند، متفاوت هستند. یک مثال از یک اختلال عصبی عضلانی فلج مغزی است.
نوک پنجه راه رفتن کودک، نشانه اوتیسم است؟
بسیاری از نوزادان معمولاً بین 12 تا 15 ماهگی راه رفتن را شروع می‌کنند. در اوایل، کودکان نوپا تمایل دارند الگوهای راه رفتن یا وضعیت خود را تغییر دهند. یکی از این الگوها راه رفتن روی انگشتان پا است. وقتی کودک به سن 24 ماهگی می‌رسد، کودک به‌طور طبیعی با کف پای صاف راه می‌رود.
تحقیقات منتشر شده نشان می‌دهد که کودکان با اختلال طیف اوتیسم 20 درصد از کودکانی که روی نوک انگشتان پا راه می‌روند را تشکیل می‌دهند. با این‌حال، 0.5٪ نشان‌دهنده کودکانی است که روی انگشتان پا راه می‌روند اما در طیف اوتیسم نیستند. این نشان می‌دهد که اگرچه درصد بیشتری از کودکانی که روی انگشتان پا راه می‌روند، با اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می‌شوند، اما این عادت به خودی خود از علائم اوتیسم نیست.
چه چیزی باعث راه رفتن روی انگشتان پا در اوتیسم می‌شود؟
راه رفتن روی انگشتان پا ممکن است با اختلال در عملکرد سیستم دهلیزی مرتبط باشد که معمولاً در اوتیسم دیده می‌شود.
اختلال در عملکرد سیستم دهلیزی ممکن است بر مهارت‌های زیر تأثیر بگذارد:
- جهت‌گیری فضایی،
- هماهنگی،
- و تعادل.
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که بسیاری از افراد با اختلال طیف اوتیسم اغلب اختلالات شنوایی و دهلیزی را تجربه می‌کنند. این می‌تواند منجر به مشکلاتی در برنامه‌ریزی حرکتی، بی‌ثباتی وضعیتی، اختلال در نگاه و راه رفتن روی انگشتان پا شود.
چگونه راه رفتن روی انگشتان پا را در کودکان با اختلال طیف اوتیسم متوقف کنیم؟
راه رفتن مداوم پا به صورت ایدیوپاتیک می‌تواند به عضلات ساق‌پا آسیب برساند. مداخله زودهنگام در اصلاح عادت راه رفتن روی انگشتان پا در کودکان بسیار مهم است.
آیا اوتیسم درمان دارد؟
هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد. درمان اوتیسم در هر فرد با توجه به علائم، متفاوت است و درمان‌ها و راه‌حل‌هایی جهت مدیریت مشکلات همراه با اوتیسم وجود دارد، که این مشکلات می‌تواند شامل صرع، افسردگی، اختلال وسواسی- جبری و اختلالات خواب باشند. در‌حالی‌که ممکن است این درمان‌ها برای همه‌ی افراد با اختلال طیف اوتیسم موثر واقع نشود، گزینه‌های کمک‌کننده‌ی بسیاری برای افراد با این اختلال وجود دارد.
خدمات توانبخشی به کودکان اتیسم
روش‌های موثر بسیاری برای مدیریت یا بهبود اختلال طیف اوتیسم وجود دارد. مداخله زودهنگام با درمان‌های رفتاری – شناختی و مداخلات ارتباطی بسیار ساختاریافته می‌تواند به طور چشمگیری به کودکان با اختلال طیف اوتیسم در یادگیری انواع مهارت‌ها کمک کنند. برنامه‌های آموزشی مبتنی بر مدرسه که برای کودکان با اختلال طیف اوتیسم طراحی شده است می‌تواند در بهبود عملکرد ذهنی و رفتاری این کودکان موثر باشند. برنامه‌هایی که از تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (ABA) استفاده می‌کنند به طور گسترده‌ای به عنوان استاندارد درمان پذیرفته شده‌اند. در اکثر برنامه‌ها، والدین تشویق می‌شوند تا در مراقبت از فرزندان خود بسیار مشارکت داشته باشند.
درحالی که هیچ دارویی نمی‌تواند اختلالات رایج در اوتیسم را اصلاح کند، داروهای روانگردان از جمله داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد روان پریشی و ضد تشنج گاهی برای کمک به کنترل علائم خاص تجویز می‌شوند. داروهای ضد تشنج ممکن است تعداد تشنج‌‌های فرد را کاهش دهد، اما آن‌ها را به طور کامل از بین نبرد.
انواع درمان‌ها برای اختلال طیف اوتیسم چیست؟
انواع مداخلات مناسب برای کودکان با اختلال طیف اتیسم می‌تواند شامل،
- رفتاردرمانی،
- بازی‌درمانی،
- کار‌درمانی،
- فیزیوتراپی،
- و گفتار درمانی باشند.