مشکلات جامعه اوتیسم; افراد اوتیسم بسیاری در جامعه، به صورت مستقل و تنها با حمایتی اندک از سوی دیگران، زندگی می‌کنند. این درحالی است که بسیاری دیگر از افراد با اختلال طیف اوتیسم توانایی زندگی مستقل را ندارند و به حمایت تمام وقت متخصصان و مراقبان نیاز دارند. آنها، رفتارهای زیادی از خود نشان می‌دهند که برای خانواده، معلمان و سایر حامیان آنها چالش برانگیز است.
اختلال طیف اوتیسم (ASD)[1] نام پزشکی اوتیسم است.
اوتیسم یک طیف است. این بدان معناست که همه افراد اوتیسم باهم یکسان نیستند. برخی از افراد اوتیسم نیاز به حمایت کمی دارند یا نیازی به حمایت ندارند اما برخی دیگر، ممکن است هر روز به کمک والدین یا مراقبان نیاز داشته باشند.
مطلب پیشنهادی: اوتیسم چیست؟
فهم جهان به‌طور کلی برای افراد اوتیسم یک چالش است. همچنین، درک نحوه‌ی برقراری ارتباط آنها با دنیا نیز برای دیگر افراد جامعه سخت است. معمولا رفتار افراد اوتیسم برای عموم مردم گیج کننده است. یک مرد جوان با اختلال طیف اوتیسم بیان کرد: “کاش می‌توانستم روی سیاره اوتیسم زندگی کنم”.
رفتارها و روش‌های رفتاری افراد اوتیسم در دنیای بیرون، سبب تمایز آنها از همسالان «معمولی» شان شده است. این موارد باتوجه به شدت اوتیسم و سن افراد متفاوت است، مسائل اساسی وجود دارد که بیشتر افراد اوتیسم را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
مواردی مثل:
با توجه به مسائل اصلی که بر افراد با اختلال طیف اوتیسم تأثیر می‌گذارد، مشخص می شود که چرا اختلال طیف اوتیسم قبلاً به عنوان یک “اختلال نافذ رشد” در نظر گرفته می‌شد. افراد در این طیف اغلب تقریباً در هر جنبه‌ای از عملکرد با چالش های فراگیر روبرو هستند. از «عدم درک» شرایط اجتماعی تا مستعد فروپاشی بودن، از ناتوانی در خواب تا ناتوانی در برقراری ارتباط مؤثر با دیگر افراد و جهان. دنیای امروزی، با تهاجمات اجتماعی و حسی از هرسو، برای افراد در این طیف واقعاً ترسناک به نظر می‌رسد.
مطلب پیشنهادی: مشکلات رفتاری در افراد اوتیسم
اضطراب بخشی طبیعی از رشد است، اما تحقیقات بسیاری تأیید کرده‌اند که افراد اوتیسم در مقایسه با همسالان در حال رشد خود، سطوح بالایی از اضطراب را تجربه می‌کنند. پژوهش‌های بسیاری نشان داده که تا 84 درصد از افراد اوتیسم معیارهای اختلالات اضطرابی بالینی را تشخیص گرفته‌اند.
به دلیل مشکلات ارتباطی، یک فرد اوتیسم ممکن است مشکلات اضطرابی شدید داشته باشد، اما توانایی بیان آن را نداشته باشد. تحقیقات بسیاری نشان داده که، “…ناتوانی افراد اوتیسم در برقراری ارتباط به سبب احساسات آشفته، اضطراب یا پریشانی آنها است. به این معنی که تشخیص حالت های افسردگی یا اضطراب این افراد اغلب بسیار دشوار است.”
این افراد ممکن است تغییر را بسیار استرس‌زا بدانند. باتوجه به جنبه‌های رفتاری، پردازش اطلاعات و حسی آنها، بسیاری از افراد در طیف اوتیسم اغلب محیط‌های آشنا و روال‌های قابل پیش بینی را ترجیح می‌دهند. علایق محدود و تکراری، تفاوت‌های پردازش حسی و تشدید اضطراب می‌توانند، حتی تغییرات کوچک را استرس‌زا کنند. برنامه‌ریزی از قبل و آماده‌سازی برای تغییر در روتین‌ها و فعالیت‌های روزمره مهم است:
واقعیت برای یک فرد اوتیسم مجمو‌‌عه‌ای گیج‌کننده و متقابل از رویدادها، افراد، مکان‌ها، صداها و مناظر است. تنظیم روتین‌ها، زمان‌ها، مسیرها و آیین های خاص همگی به ایجاد نظم در یک زندگی پر هرج‌و‌مرج و غیر قابل تحمل کمک می‌کنند.
تلاش برای ثابت نگه داشتن همه چیز، مقداری از ترس را کاهش می‌دهد.
چسبیدن به روتین‌ها بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی هر فرد است. آموزش راهبردهایی به افراد برای رویارویی با تغییرات محیطی و روال زندگی، خود به ایجاد انعطاف‌پذیری و استقلال کمک می‌کند. آماده‌سازی افراد در این طیف برای تغییرات آتی به‌عنوان “برنامه ریزی انتقال” شناخته می‌شود. هدف از برنامه‌ریزی گذار، اعمال تغییرات به‌گونه‌ای است که باید برای افراد طیف اوتیسم احساس امنیت و قابل پیش‌بینی بودن را به‌همراه داشته باشد. برنامه‌ریزی موثر به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کند و به جلوگیری از مشکلات رفتاری که ممکن است به دلیل تغییرات غیرمنتظره رخ دهد، کمک می‌کند.
این تغییرات مکرر که ممکن است به صورت روزانه رخ دهد به عنوان انتقال افقی نیز شناخته می‌شوند.
بسیاری از افراد در این طیف دارای سبک‌های یادگیری بصری هستند که این در مقایسه با انواع روش‌های یادگیری در جامعه به‌خصوص یادگیری انتزاعی بسیار کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین، استراتژی‌های بصری می‌توانند راهی مؤثر برای انتقال تغییرات آتی باشند.
بازدید از مکان‌های جدید و ملاقات با افراد جدید همواره جز چالش‌های افراد اوتیسم است.هنگام بازدید از یک مکان جدید، داشتن عکس‌هایی برای آماده سازی فرد می‌تواند مفید باشد. تصاویر را می توان از طریق وب سایت‌ها به‌دست آورد. درخواست تصاویر نیز ممکن است یک گزینه باشد. به عنوان مثال، تماس با مطب پزشک و درخواست تصویر اخیر از پزشک و اتاق مشاوره قبل از قرار ملاقات.
مطلب پیشنهادی: خود تنظیمی هیجانی و اضطراب در کودکان اوتیسم
قلدری می‌تواند برای افراد در هر سن و توانایی اتفاق بیفتد، اما افرادی که دارای تفاوت‌های رشدی یا ناتوانی هستند بسیار آسیب‌پذیرتر هستند و شامل عدم تعادل قدرت است و شکل فیزیکی یا روانی به خود می گیرد. قلدری روانی شامل رفتارهای تهدیدآمیز، اجباری و دستکاری است.
صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان دارای اختلال اوتیسم فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک اوتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۱ و ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۲ ، با ما در ارتباط باشید.
دوست یابی در کودکان اوتیسم، و با نیازهای ویژه، می‌تواند یک فرایند پرچالش باشد. این…
شناخت اعضای بدن در کودکان اوتیسم; یکی از چالش‌های عمده کودکان دارای طیف اوتیسم که…
پس از دریافت تشخیص اوتیسم، انواع شیوه‌های درمانی برای کنترل این اختلال به فرد و…
تفاوت کاردرمانی و فیزیوتراپی چیست؟ فیزیوتراپی و کاردرمانی دو نوع مراقبت توانبخشی هستند. هدف مراقبت‌های…
هزینه‌های درمانی اوتیسم شامل کاردرمانی، گفتاردرمانی و رفتاردرمانی، بار سنگینی روی خانواده‌ها می‌گذارد. برای خدمات…
چگونگی برقراری ارتباط با کودکان اوتیسم; برقراری ارتباط با کودکان اوتیسم، برای اعضاء خانواده و…