بررسی تاثیر ریسپریدون در درمان اوتیسم

پس از دریافت تشخیص اوتیسم، انواع شیوه‌های درمانی برای کنترل این اختلال به فرد و مراقبین او توصیه می‌شود. در درجه اول مهم‌ترین چیزی که خانواده باید بدانند این است که اوتیسم یک اختلال است نه بیماری. این اختلال در یک طیف قرار گرفته و کودک از خفیف تا شدید، در محدوده‌ای از طیف اوتیسم قرار می‌گیرد. اختلال طیف اوتیسم مادام‌العمر است، و انواع مداخلات درمانی ارائه شده به تضعیف یا کنترل علائم کمک خواهند کرد.

ریسپریدون یک داروی آنتی‌پسیکوتیک است که برای درمان یکسری اختلالات روانی و رفتاری تجویز می‌شود. این دارو هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان قابل تجویز است. معمولا ریسپریدون را برای اختلالات اسکیزوفرنیا، اختلال افتراقی همراه با نشانه‌های افتراقی و اختلال طیف اوتیسم توصیه می‌کنند.

ریسپریدون و اوتیسم چگونه باهم کنار می‌آیند؟

ریسپریدون و اوتیسم دو اسمی هستند که معمولا باهم زیاد استفاده می‌شوند. این دارو تاثیر زیادی روی عصبانیت و پرخاش کودکان دارای این اختلال داشته و همچنین خودآزاری کودکان اوتیسم که معمولا بین بچه‌ها در این طیف رواج دارد را کاهش می‌دهد. تاثیر این دارو را می‌توان خیلی زود، طی چند هفته مشاهده کرد. علاوه بر کاهش خشونت، ریسپریدون از بیش‌فعالی و رفتارهای کلیشه‌ای کودکان اوتیسم نیز کم می‌کند. برای همین کودکان در شرایطی که این دارو را مصرف کرده باشند راحت‌تر آماده پذیرش خدمات و آموزش هستند و خدمات توانبخشی به کودکان اوتیسم در صورت مصرف این دارو راحت‌تر خواهد بود.

برخی از کودکان دارای اختلال اوتیسم در تعاملات اجتماعی محدودیت‌هایی دارند که با مصرف این دارو بهبود می‌یابد. همچنین مصرف داروی ریسپریدون در افزایش تمرکز و توجه کودکان نقش دارد. این دارو اضطراب و ترس کودکان را کمتر کرده و همچنین تحرک‌های ناخوداگاه کودکان مانند ترمور و دیسکینزیا را در آنها کم می‌کند. از دیگر فواید ریسپریدون و اوتیسم کودکان کاهش تنش‌های آنها است.

عوارض جانبی ریسپریدون و اوتیسم

قطعا مصرف این دارو نیز مانند سایر داروها بخصوص در کودکان بدون عوارض نخواهد بود. افزایش وزن یکی از عوارض بارز مصرف این دارو در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم است. برخی مشکلات گوارشی و ناراحتی‌های معده و روده در اثر مصرف این دارو در کودکان بروز پیدا می‌کنند. بالا رفتن قند خون نیز معمولا در مصرف‌کنندگان ریسپریدون مشاهده شده است. کودکانی که ریسپریدون مصرف می‌کنند احتمالا خواب‌آلودگی بیشتری داشته باشند و والدین شاهد افزایش ساعات خواب آنها بانشد.

گاهی حرکاتی ناخودآگاه نیز ممکن است در اثر مصرف این دارو از کودک سر بزند. یا حتی فعالیت‌های حرکتی آنها نیز بیشتر شود. با توجه به ماهییت آنتی‌سایکوتیک ریسپریدون، این دارو می‌تواند گیرنده‎‌های مغز برای دوپامین و سروتونین را تحت تاثیر قرار داده و آنها را مسدود کند.

والدین باید حتما هنگام مصرف این دارو، به رفتارهای کودک دقت بسیار داشته باشند و در صورتی احساس کردند عوارض جانبی شدید است یا عملکرد کودک در مدرسه یا زندگی را تحت تاثیر قرار داده نسبت به تغییر دوز دارو یا اعمال هرگونه اصلاحات در مصرف آن با دکتر مشورت کنند. طی فرآیند مصرف دارو باید همواره اطلاعات دقیق به پزشک داده شود و پروسه درمان زیر نظر متخصص انجام شود.

درمواردی این دارو با توجه به شدت اختلال در کودکان مختلف به صور گوناگون خود را نشان می‌دهد، در این موارد باید حتما والدین توجه کنند، که هر کودک اوتیسم یک دنیای متفاوت است و لزوما در صورت مشاهده مصرف ریسپریدون و اوتیسم کاهش یافته در کودک دیگر، آن را به کودک خود تعمیم نداده و در عملکرد بدن کودک اختلال ایجاد نکنند.

مصرف ریسپریدون و اوتیسم

لازم به یادآوری است که مصرف دارو بخصوص برای کودکان معمولا با احتیاط بسیار بالایی انجام می‌شود و باید در صورت بروز علائم شدید به کودک تجویز شود. معمولا در درجه اول برای درمان اوتیسم انواع مداخلات رفتاری و بدون نیاز به دارو به کودک توصیه شده و بعد در مرحله آخر دارودرمانی شروع می‌شود. بخصوص در مورد داروی ریسپریدون و اوتیسم که گاها دیده می‌شود برخی متخصصین بدون توجه به شدت اختلالات کودک آن را تجویز می‌کنند. این داروی برای کودکان زیر 5 سال قابل استفاده نیست و معمولا بین سنین 5 تا 15 سال تجویز می‌شود.

دوز ابتدایی ریسپریدون بسیار پایین است و معمولا پزشکان با این دوز شروع می‌کنند و گاها به تدریج آن را افزایش می‌دهند. دوز معمول ریسپریدون بین 1 میلی‌گرم تا 2.5 میلی‌گرم در روز است که گاهی تقسیم به دو یا سه روز می‌شوند. همچنین ضرورت دارد تا مصرف این دارو به تنهایی صورت نگیرد و در یک برنامه درمانی در کنار سایر رویکردهای درمانی و مشاوره روانشناختی جای بگیرد.