انبوهی از باورهای غلط و افسانه‌های مختلف در مورد اوتیسم و ​​افراد با اختلال طیف اوتیسم وجود دارد.

این افسانه‌های در مورد اوتیسم می‌توانند توهین‌آمیز، مضر، یا صرفاً گمراه‌کننده باشند؛ بنابراین دانستن اینکه اوتیسم چه چیزی هست و چه چیزی نیست، مسئله‌ای مهم است تا اطمینان حاصل شود که افراد اوتیسم از حمایت، کمک و درک موردنیاز و شایسته‌ای برخوردار می‌شوند. تقریباً از هر 36 کودک، 1 کودک با اختلال طیف اوتیسم در دنیا متولد می‌شود. این اختلال رشدی اغلب در کودکی تشخیص داده می‌شود، اما برخی از بزرگسالان در مراحل بعدی زندگی تشخیص اوتیسم می‌گیرند.

با توجه به این واقعیت که هیچ دو فرد با اختلال طیف اوتیسم شبیه هم نیستند، مهم است در نظر داشته باشید که اوتیسم در واقع یک طیف است برخی از افراد اوتیسم، دارای کلام و برخی دیگر فاقد کلام هستند تعداد نشانه‌های اوتیسم و نحوه بروز آن نشانه‌ها تقریباً از هر نظر از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

اوتیسم توسط واکسن ایجاد می شود.

این افسانه است که واکسن‌ها، به ویژه واکسن MMR (سرخک، اوریون و سرخجه)، باعث اوتیسم می‌شوند. ایمنی واکسیناسیون، بارها در میان گروه‌های بزرگی از مردم آزمایش شده است. مطالعات تحقیقاتی با کیفیت بالا که صدها هزار نفر را شامل می‌شود به طور مداوم نشان داده است که واکسیناسیون علت اوتیسم نیست.

اوتیسم یک بیماری دوران کودکی است.

اوتیسم اختلالی مادام‌العمر است و فقط محدود به دوران کودکی نیست. یکی از باورهای غلط در مورد اوتیسم این است که این اختلال پس از کودکی درمان شده و فرد بدون اختلال اوتیسم می شود. اگرچه در بریتانیا تعداد بزرگسالان با اختلال اوتیسم بیشتر از تعداد کودکان با اختلال اوتیسم است با این حال، بزرگسالان با اختلال اوتیسم در تحقیقات نادیده گرفته شده‌اند، تحقیقات نشان می‌دهند که در صورت دریافت حمایت مناسب، نشانه‌های این اختلال می‌تواند تا بزرگسالی کاهش یابد. بنابراین ما از مطالعات مختلف برای یافتن بهترین راه‌ها برای حمایت از آنها در هر مرحله از زندگی‌شان حمایت می‌کنیم.

افراد با اختلال اوتیسم استعداد خاصی دارند.

می‌دانیم که از بسیاری از والدین و بزرگسالان با اختلال اوتیسم در این مورد سوال می‌شود. این موضوع که لزوما تمام کودکان با اختلال اوتیسم دارای استعداد ویژه‌ای هستند تفکری اشتباه است. دانستن این مسئله می‌تواند برای شما ناامیدکننده باشد اما همه ما نقاط قوت و ضعفی داریم و افراد با اختلال اوتیسم نیز از این قاعده مستثنا نیستند. آنها نیز تفاوت‌هایی با یکدیگر و همینطور با دیگران دارند. بنابراین با اختلال اوتیسم بودن لزوما فردی را انیشتین بعدی نمی‌کند تحقیقات نشان می‌دهند که حدود ۲۸ درصد از افراد با اختلال اوتیسم، استعداد ویژه‌ای دارند اما ما هنوز دلیل آن را نمی‌دانیم.

افراد با اختلال اوتیسم یاد نمی‌گیرند.

یکی دیگر از باورهای غلط دربارة اوتیسم این است که این افراد چیزی را یاد نمی‌گیرند. با حمایت مناسب و محیط مناسب، بسیاری از افراد با اختلال اوتیسم بسیار توانا و مستقل هستند. از هر ۴ فرد با اختلال اوتیسم، ۱ نفر مشکلات کلامی دارد به‌طوری‌که کلام محدود و تک‌کلمه یا به کل فاقد کلام است. کودکان اوتیسم می‌توانند راه‌های دیگری برای برقراری ارتباط پیدا کنند. برخی از افراد با اختلال اوتیسم برای پردازش اطلاعات نیاز به زمان بیشتر و طولانی‌تری دارند؛ اما این ین معنا نیست که آنها متوجه نمی‌شوند. افراد با اختلال طیف اوتیسم نیز نسبت به افراد بدون این اختلال نقاط قوتی دارند به به‌عنوان مثال: توجه شدید به جزئیات و توانایی ویژه برای دیدن الگوها در داده‌ها می‌تواند مزایای بسیاری را به همراه داشته باشد.

افراد با اختلال اوتیسم ضد اجتماعی هستند.

فراد با اختلال اوتیسم ممکن است در مهارت‌های اجتماعی نیاز به حمایت داشته باشند یا با دنیای اطراف خود تعامل متفاوتی داشته باشند اما اغلب آنها از داشتن روابط لذت می‌برند. افراد  مشکلات اجتماعی خود را به اشکال مختلفی نشان می‌دهند؛ برخی ساکت و خجالتی هستند یا از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند، برخی دیگر بیش از حد صحبت می‌کنند و برخی نیز برای گفتگوهای دو طرفه تلاش می‌کنند. ارتباط غیرکلامی می‌تواند برای افراد با اختلال اوتیسم گیج‌کننده باشد. درک زبان بدن، لحن صدا و طعنه برای آنها دشوار است. این چالش‌ها می‌توانند در مسائلی مثل دوست‌یابی، ایجاد روابط یا ادامه کار ایجاد مشکل کنند. وقت گذاشتن برای شناخت افراد با اختلال اوتیسم و درک تفاوت‌های آنها در محیطی که در آن شاد هستند، تغییر را ایجاد می‌کند.

فقط پسرها با اختلال اوتیسم هستند.

به نظر می‌رسد اوتیسم در پسران شایع‌تر است اما دختران بیشتر از پسرها “نقاب زدن” را انجام می‌دهند و مهارت‌های تعامل با جهان را بهتر می‌آموزند. این می‌تواند بدین معنا باشد که بسیاری از دختران با اختلال اوتیسم، خیلی دیرتر از پسران با اختلال اوتیسم تشخیص اوتیسم می‌گیرند.

 اوتیسم ناشی از تربیت بد والدین است.

اوتیسم ناشی از تربیت بد نیست و تحقیقات ثابت کرده است که والدین مقصر نیستند. ما در حال حاضر می‌توانیم برای حمایت از والدین و کمک به درک بهتر اوتیسم به آنها کمک کنیم. این رویکرد می‌تواند مهارت‌های ارتباطی کودک با اختلال اوتیسم را بهبود ببخشد. سبک فرزندپروری مطمئناً می‌تواند به کودک با اختلال اوتیسم کمک کند تا با دنیا کنار بیاید، اما قطعاً علت اصلی اوتیسم نیست.