انبوهی از باورهای غلط و افسانه‌های مختلف در مورد اتیسم و ​​افراد با اختلال طیف اتیسم وجود دارد. این افسانه‌های در مورد اتیسم می‌توانند توهین‌آمیز، مضر، یا صرفاً گمراه‌کننده باشند. بنابراین دانستن اینکه اتیسم چه چیزی هست و چه چیزی نیست، مسئله‌ای مهم است تا اطمینان حاصل شود که افراد اتیسم از حمایت، کمک و درک مورد نیاز و شایسته‌ای برخوردار می‌شوند.اختلال طیف اوتیسم بیشتر به عنوان “اتیسم” و گاهی اوقات ASD شناخته می‌شود. تقریباً از هر 44 کودک، 1 کودک با اختلال طیف اتیسم متولد می‌شود. این اختلال رشدی اغلب در کودکی تشخیص داده می‌شود، اما برخی از بزرگسالان در مراحل بعدی زندگی تشخیص اتیسم می‌گیرند.با توجه به این واقعیت که هیچ دو فرد با اختلال طیف اتیسم یکسان نیستند، مهم است در نظر داشته باشید که اتیسم در واقع یک طیف است. برخی از افراد اتیسم، دارای کلام و برخی دیگر فاقد کلام هستند. تعداد نشانه‌های اتیسم و نحوه بروز آن نشانه‌ها تقریباً از هر نظر از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

اتیسم توسط واکسن ایجاد می شود.

بزرگترین افسانه این است که واکسن‌ها، به ویژه واکسن MMR (سرخک، اوریون و سرخجه)، باعث اتیسم می‌شوند. ایمنی واکسیناسیون، بارها در میان گروه‌های بزرگی از مردم آزمایش شده است. مطالعات تحقیقاتی با کیفیت بالا که صدها هزار نفر را شامل می‌شود به طور مداوم نشان داده است که واکسیناسیون علت اتیسم نیست.

اتیسم یک بیماری دوران کودکی است.

اتیسم اختلالی مادام‌العمر است و فقط محدود به دوران کودکی نیست.یکی از باورهای غلط در مورد اتیسم این است که این اختلال پس از کودکی درمان شده و فرد بدون اختلال اتیسم می شود. اگرچه در بریتانیا تعداد بزرگسالان با اختلال اتیسم بیشتر از تعداد کودکان با اختلال اتیسم است با این حال، بزرگسالان با اختلال اتیسم در تحقیقات نادیده گرفته شده‌اند. تحقیقات نشان می‌دهند که در صورت دریافت حمایت مناسب، نشانه‌های این اختلال می‌تواند تا بزرگسالی کاهش یابد. بنابراین ما از مطالعات مختلف برای یافتن بهترین راه‌ها برای حمایت از آنها در هر مرحله از زندگی‌شان حمایت می‌کنیم.

افراد با اختلال اتیسم استعداد خاصی دارند.

می‌دانیم که از بسیاری از والدین و بزرگسالان با اختلال اتیسم در این مورد سوال می‌شود. این موضوع که لزوما تمام کودکان با اختلال اتیسم دارای استعداد ویژه‌ای هستند تفکری اشتباه است. دانستن این مسئله می‌تواند برای شما ناامیدکننده باشد اما همه ما نقاط قوت و ضعفی داریم و افراد با اختلال اتیسم نیز از این قاعده مستثنا نیستند. آنها نیز تفاوت‌هایی با یکدیگر و همینطور با دیگران دارند. بنابراین با اختلال اتیسم بودن لزوما فردی را انیشتین بعدی نمی‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند که حدود 28 درصد از افراد با اختلال اتیسم، استعداد ویژه‌ای دارند اما ما هنوز دلیل آن را نمی‌دانیم.

افراد با اختلال اتیسم یاد نمی‌گیرند.

یکی دیگر از باورهای غلط درباره ی اتیسم این است که این افراد چیزی را یاد نمیگیرند. با حمایت مناسب و محیط مناسب، بسیاری از افراد با اختلال اتیسم بسیار توانا و مستقل هستند. از هر 4 فرد با اختلال اتیسم، 1 نفر مشکلات کلامی دارد به طوری که دارای کلام محدود و تک کلمه یا به کل فاقد کلام می‌باشد. اما این کودکان می‌توانند راه‌های دیگری برای برقراری ارتباط پیدا کنند. برخی از افراد با اختلال اتیسم برای پردازش اطلاعات نیاز به زمان بیشتر و طولانی‌تری دارند اما این بدین معنا نیست که آنها متوجه نمی‌شوند. افراد با اختلال طیف اتیسم نیز نسبت به افراد بدون این اختلال نقاط قوتی دارند. به عنوان مثال، توجه شدید به جزئیات و توانایی ویژه برای دیدن الگوها در داده‌ها می‌تواند مزایای بسیاری را به همراه داشته باشد.

افراد با اختلال اتیسم ضد اجتماعی هستند.

فراد با اختلال اتیسم ممکن است در مهارت‌های اجتماعی نیاز به حمایت داشته باشند یا با دنیای اطراف خود تعامل متفاوتی داشته باشند اما اغلب آنها از داشتن روابط لذت می‌برند. افراد  مشکلات اجتماعی خود را به اشکال مختلفی نشان می‌دهند؛ برخی ساکت و خجالتی هستند یا از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند، برخی دیگر بیش از حد صحبت می‌کنند و برخی نیز برای گفتگوهای دو طرفه تلاش می‌کنند. ارتباط غیرکلامی می‌تواند برای افراد با اختلال اتیسم گیج‌کننده باشد. درک زبان بدن، لحن صدا و طعنه برای آنها دشوار است. این چالش‌ها می‌توانند در مسائلی مثل دوست‌یابی، ایجاد روابط یا ادامه کار ایجاد مشکل کنند. وقت گذاشتن برای شناخت افراد با اختلال اتیسم و درک تفاوت‌های آنها در محیطی که در آن شاد هستند، تغییر را ایجاد می‌کند.

فقط پسرها با اختلال اتیسم هستند.

به نظر می‌رسد اتیسم در پسران شایع‌تر است اما دختران بیشتر از پسرها “نقاب زدن” را انجام می‌دهند و مهارت‌های تعامل با جهان را بهتر می‌آموزند. این می‌تواند بدین معنا باشد که بسیاری از دختران با اختلال اتیسم، خیلی دیرتر از پسران با اختلال اتیسم تشخیص اتیسم می‌گیرند. اتیسم ناشی از تربیت بد والدین است.اتیسم ناشی از تربیت بد نیست و تحقیقات ثابت کرده است که والدین مقصر نیستند. ما در حال حاضر می‌توانیم برای حمایت از والدین و کمک به درک بهتر اتیسم به آنها کمک کنیم. این رویکرد می‌تواند مهارت‌های ارتباطی کودک با اختلال اتیسم را بهبود ببخشد. سبک فرزندپروری مطمئناً می‌تواند به کودک با اختلال اتیسم کمک کند تا با دنیا کنار بیاید، اما قطعاً علت اصلی اتیسم نیست.