تأخیر گفتاری در کودکان بسیار دیده می شود، در این مقاله به صورت خلاصه به این موضوع می پردازیم که تأخیر گفتار در کودکان اوتیسم و دیگر کودکان چه تفاوتی دارد. این تأخیر گفتار هم در بین کودکان با اختلال اوتیسم و هم در بین دیگر کودکان شایع است. بااین‌حال، تفاوت‌های حائز اهمیتی بین تأخیر زبان کودکان اوتیسم و ​​سایر انواع تأخیرها وجود دارد. در بسیاری از موارد، این تفاوت‌ها حتی برای افراد غیرمتخصص نیز مشهود است. البته با اینکه تأخیرهای گفتاری باعث نگرانی است اما نشانه ی اصلی برای وجود اوتیسم نمی‌باشد.

صدای اوتیسم می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک دارای اختلال اوتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۱ و ۰۲۱۸۸۶۱۶۹۳۲ ، با ما در ارتباط باشید.

تأخیر گفتاری در کودکان چیست؟

نوزادان معمولی در هنگام رشد می‌آموزند که ارتباط، کلید دستیابی به خواسته‌هایشان است. بچه‌ها مدت‌ها قبل از یادگیری چگونگی استفاده از زبان گفتاری، ارتباط چشمی برقرار می‌کنند، آستین‌ها را می‌کشند، زمزمه می‌کنند، اشاره می‌کنند و در غیر این صورت سخت تلاش می‌کنند تا نظر خود را به بزرگسالان و کودکان بزرگ‌تر برسانند. باگذشت زمان، کودکان استفاده از زبان گفتاری را یاد می‌گیرند زیرا از این کار نتایج مثبتی به دست می‌آورند.  کودکان، به طور طبیعی تمایل به تقلید از رفتارها و کارهای افراد داشته و انگیزه ی بیشتری برای واکنش‌های اجتماعی مانند لبخند زدن و در آغوش گرفتن دارند و زمان بیشتری را صرف مشاهده ی افراد می‌کنند تا مشاهده ی امور.

معمولا کودکان در سن رشد وقتی تنها می‌مانند به‌سرعت خسته می‌شوند و احساس تنهایی می‌کنند اما کودکان با اختلال طیف اوتیسم، علاوه بر تاخیر زبان و گفتار با چالش‌های اجتماعی و ارتباطی روبه‌رو هستند که مانع هر نوع ارتباط معنادار اجتماعی می‌شود‌. باید این موضوع را در نظر گرفت که کودکان با اختلال اوتیسم که دارای عملکرد بالا هستند ممکن است تمایل اجتماعی بیشتری از  کودکان با اختلال اوتیسم شدید داشته باشند بنابراین یک کودک اوتیسم ممکن است بیشتر توسط علایق خود تحریک شود یا انگیزه پیدا کند تا واکنش‌های اجتماعی و نظرات دیگران.

ممکن است به‌ندرت یا هرگز از کارهای دیگران تقلید نکند و به مسائل و اشیا بیشتر از افراد و ویژگی‌هایشان علاقه داشته باشد و تنهایی علایق خود را دنبال کند. همه ی این تفاوت‌ها منجر به رفتارها، خواسته‌ها و نتایج متفاوت می‌شود. کودکان با اختلال اوتیسم ممکن است علاوه بر تاخیر گفتاری، در استفاده یا درک ارتباطات غیرکلامی (اشاره کردن، لبخند زدن و…) نسبت به مسائل دیگر مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است علاقه ی کمتری به ارتباطات اجتماعی از خود نشان دهند.

علائم تأخیر در گفتار در افراد اوتیسم:

تفاوت بین تأخیر گفتاری در اوتیسم و ​​سایر تأخیرها قابل تشخیص است. کودکی در 2 سالگی اصلاً صحبت نمی‌کند، اما درحالی‌که هنوز از کلمات استفاده نمی‌کند، از صداهای غرش آمیز و زبان بدن برای ارتباط با اطرافیانش استفاده می‌کند. او به آدم‌ها و وسایل اشاره می‌کند، اطرافیانش را به سمت چیزهایی که می‌خواهد می‌کشاند و با افراد دیگر درگیر می‌شود. او به طور فعال از بازی با والدین و خواهر و برادرش لذت می‌برد و وقتی برای چرت زدن تنها می‌ماند، ناامید می‌شود. کودک دیگری در حد چند کلمه صحبت می‌کند اما از آنها برای برقراری ارتباط استفاده نمی‌کند.

در عوض، آنها را بارهاوبارها برای خودش تکرار می‌کند. او هنوز متوجه نشده است که چگونه از حرکات، صداها یا کلمات برای درخواست چیزی که می‌خواهد استفاده کند. برای والدین او تقریباً غیرممکن است که بتوانند توجه او را بیش از چند ثانیه جلب کنند. کودک اول ممکن است تأخیری در گفتار داشته باشد که به‌نوعی مداخله اولیه نیاز دارد. از جمله مواردی که نیاز به بررسی دارد می‌توان به کاهش شنوایی، آپراکسی گفتار و چالش‌های شناختی اشاره کرد. کودک دوم اما، با وجود این که از چند کلمه استفاده می‌کند، احتمال می‌رود که علائم اولیه اوتیسم را نشان دهد، این موضوع نیز به بررسی بیشتر نیاز دارد.

علائم اوتیسم مرتبط با گفتار

علاوه بر تأخیر در گفتار کودکان، مسائل ارتباطی دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند مربوط به اوتیسم باشد.
به‌طورکلی، کودکان با اختلال اوتیسم بیشتر احتمال دارد:

1.  در پاسخ به نامشان یا سایر تلاش‌های شفاهی برای جلب‌توجهشان پاسخی نداده یا دیر پاسخ دهند.
2. ایجاد حرکات، مانند اشاره و نشان‌دادن چیزها به دیگران، کند عمل کنند یا آن را انجام ندهند.
3. سال اول زندگی غان‌وغون کنند اما بعد این کار را متوقف کنند.
4. زبان مادری را با تأخیر یاد بگیرند.
5. عبارات خاصی را بارهاوبارها تکرار کنند.
6. با استفاده از تصاویر یا زبان اشاره ارتباط برقرار کنند.
7. کلمات یا عباراتی را که می‌شنوند تکرار کنند حالتی به اسم پژواک‌گویی یا گفتار تقلیدی.
8. از کلماتی استفاده کنند که عجیب‌وغریب به نظر می‌رسند یا دارای معنی خاصی هستند که فقط برای کسانی که با نحوه ارتباط کودک آشنا هستند شناخته شده است.

در مقالات بعدی به بررسی بیشتر این موارد می پردازیم.