فرهنگ ها و گروه های اجتماعی مختلف تصورات متفاوتی از رفتارهای مناسب در محیط های عمومی و خصوصی دارند. این به این دلیل است که گروه های مختلف ارزش های متفاوتی دارند. این ارزش ها و قوانین اغلب به طور واضح توضیح داده نشده اند اما مردم از شما انتظار دارند که آن ها را بدانید و رعایت کنید. در مورد رفتارهای عمومی و خصوصی هم همین شرایط صادق است. مردم انتظار دارند که با مشاهده ی محیط اطراف خود یاد بگیرید چه چیزی مناسب است و چه چیزی نیست. این موضوع گاهی برای ما هم گیج کننده می شود. گاهی اوقات رفتارهای مناسب می توانند بر اساس مکان و زمان، نامناسب تلقی شوند. بیشتر ما این مناسب یا نامناسب بودن این رفتارها را به مرور زمان، با مشاهده ی رفتارهای اطرافیان، پاداش و تنبیه، واکنش های اطرافیان به رفتارها، توصیه های دیگران، پیش بینی کردن موقعیت، درک حالت های چهره و احساسات دیگران یاد می گیریم. این موضوع برای کودکان طیف اتیسم متفاوت است. آن ها در درک پیچیدگی های رفتارهای اجتماعی با چالش مواجه می شوند. ممکن است متوجه حالت های چهره و واکنش های دیگران نشوند و دیگران به خاطر رفتارهایشان با آن ها برخوردهای نادرستی بکنند. این موضوع باعث خجالت و ناراحتی والدین و اطرافیان نیز می شود. اهمیت آموزش رفتارهای مناسب در مکان های خصوصی و عمومی در دوران نوجوانی بیشتر از این هم می شود اما آموزش دادن این موارد در دوران نوجوانی بسیار سخت تر است.

گاهی اوقات ، به راحتی می توان گفت که در مکان های عمومی یا خصوصی چه کارهایی باید انجام داد. به عنوان مثال، این که چه موقع و کجا رفتارهایی مانند مراقبت از بهداشت شخصی ، برهنه شدن ، انجام مکالمات شخصی و … مناسب است. در بعضی موارد درک این موقعیت ها و رفتارها دشوار است مثلا اتاق خواب تو مکان خصوصی تو است اما تو نمی توانی از هر اتاق در بسته ای برای خودت استفاده کنی و موارد دیگر ….