نشانه‌ها و علّت اختلال سلوک

اختلال سلوک[1] در طیفی از اختلالات رفتاری مخرب قرار دارد که شامل اختلال نافرمانی مقابله‌ای نیز می‌شود. این اختلال با الگویی از رفتارها مشخص می‌شود که نشان‌دهنده پرخاشگری و نقض حقوق دیگران است و در طول زمان تکامل می‌یابد. اختلال سلوک اغلب به‌صورت هم‌زمان با سایر شرایط روانپزشکی از جمله افسردگی، اختلال نقص‌توجه و بیش‌فعالی و اختلالات یادگیری رخ می‌دهد؛ بنابراین قبل از شروع یک برنامه درمانی مناسب، یک ارزیابی روانپزشکی کامل لازم است.

به این مثال توجه کنید؛ جیمز ۹ساله مدّتی است که به اعمال منفی می‌پرداخت که اعتراض همسایگان را با خود به همراه داشت. وی چندبار به علّت نقض قوانین و آسیب عمدی به اموال همسایگان با مراجع قدرت درگیر شد و غالباً به دروغگویی و فریب دیگران می‌پرداخت. مواقعی نیز اقلامی از فروشگاه می‌دزدید. همچنین، مادر وی به قلدری و ارعاب دیگران در مدرسه و مواردی از حیوان آزاری اشاره می‌کرد. به‌طورکلی، رابطة وی با همسالان خوب نبود و از نظر تحصیلی نیز دچار مشکل بود. براساس این نشانه‌ها، برای جیمز تشخیص اختلال سلوک داده شد.

نشانه‌های اختلال سلوک

الگوی مکرر و مداوم رفتار که به‌موجب آن حقوق اساسی دیگران یا هنجارها یا مقررات عمده اجتماعی متناسب با سن نقض می‌شوند و با وجود حداقل سه ملاک از ۱۵ ملاک زیر در ۱۲ ماه گذشته از هریک از طبقات زیر یا وجود حداقل یک ملاک در ۶ ماه گذشته، آشکار می‌شود:

  1. پرخاشگری با افراد و حیوانات

 اغلب با دیگران قلدری می‌کند، آنها را تهدید یا مرعوب می‌کند؛ اغلب دعواهای فیزیکی را شروع می‌کند؛ از وسایلی که می‌تواند به دیگران آسیب جسمانی جدی برساند استفاده می‌کنند (مثل چماق، آجر، بطری شکسته، چاقو، تفنگ)؛ از لحاظ جسمانی با دیگران بی‌رحم است؛ از لحاظ جسمانی با حیوانات بی‌رحم است؛ هنگام روبه‌رو شدن با قربانی، دزدی می‌کند (مثل کیف‌زنی، جیب‌بری، اخاذی، سرقت مسلحانه) و یا دیگران را وادار به فعالیّت جنسی می‌کند.

  1. تخریب اموال

عمداً به آتش‌افروزی به‌قصد صدمه‌زدن جدی مبادرت می‌کند؛ یا عمداً اموال دیگران را تخریب می‌کند (غیر از آتش‌افروزی).

  1. فریبکاری یا دزدی

به‌زور وارد خانه، ساختمان یا اتومبیل کسی می‌شود؛ اغلب برای به‌دست‌آوردن کالاها یا مساعدت دروغ می‌گوید یا از تعهدات اجتناب می‌کند (یعنی، دیگران را گول می‌زند)؛ اغلب چیزهایی را که ارزش پیش‌پاافتاده نداشته‌اند، بدون روبه‌روشدن با قربانی، دزدیده است (مثل دزدی از فروشگاه، اما بدون ورود غیرقانونی، جعل اسناد).

  1. تخلفات جدی از مقررات

اغلب با وجود ممنوعیّت‌های والدین، شب بیرون می‌ماند و این کار را قبل از ۱۳ سالگی شروع می‌کند؛ در طول شب حداقل دو بار درحالی‌که در خانه والدین زندگی می‌کند یا یک‌بار بدون برگشتن برای مدّت طولانی، از خانه فرار می‌کند؛ اغلب از مدرسه می‌گریزد که قبل از ۱۳ سالگی شروع می‌شود.

این اختلال در رفتار موجب اختلال قابل‌ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، تحصیلی، یا شغلی می‌شود.

اختلال سلوک 

اختلال سلوک در اوتیسم

 

چه اختلالاتی شبیه به اختلال سلوک هستند؟

چندین بیماری روانپزشکی رایج دوران کودکی دارای ویژگی‌هایی شبیه به اختلال سلوک هستند مانند:

  • اختلال نافرمانی مقابله‌ای
  • اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه
  • اختلال افسردگی و اختلال دوقطبی
  • اختلال آشفتگی و بی‌نظمی
  • اختلال انفجاری دوره‌ای
  • اختلال سازگاری

 

 

عوامل ژنتیکی و محیطی مؤثر در اختلال سلوک

عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی همچون میزان زیاد هورمون تستوسترون در بدن فرد، سابقه آسیب‌های مغزی شدید و تشنج می‌تواند سبب بروز این احساس شود.

همچنین عواملی محیطی همچون اعتیاد والدین به الکل و مواد مخدر، بی‌توجهی و سوءاستفاده در دوران کودکی، خواهر و یا بردار مبتلا به سلوک، اختلال دو قطبی و افسردگی، شرایط اقتصادی و اجتماعی نامطلوب نیز می‌توان از دیگر عوامل محیطی اثرگذار در ایجاد اختلال سلوک باشند.

اختلال سلوک اختلال سلوک در اوتیسم

پیامدهای اختلال سلوک

کودکان دارای اختلال سلوک بیشتر درگیر مبارزات همراه با خشونت فیزیکی می‌شوند و ممکن است دزدی کنند یا بدون وجود هر گونه احساس پشیمانی یا گناه دروغ بگویند. این‌گونه کودکان معمولاً از پیروی از قوانین امتناع می‌کنند و یا به‌تدریج اقدام به شکستن قوانین می‌کنند. گاهی شب‌ها را بیرون از منزل سپری می‌کنند و در طول روز نیز از مدرسه فرار می‌کنند. نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک نیز به دلیل سوءمصرف مواد و یا مقاربت جنسی ممکن است سلامتی و ایمنی خود را در معرض خطر قرار دهند.

 

اختلال سلوک 

اختلال سلوک در اوتیسم

درمان

درمان اختلال سلوک به دلیل ثبات اختلال و پیش‌آگهی ضعیف آن باید یک تلاش دائمی باشد. برای درمان رفتار ضداجتماعی از روش‌های مختلفی استفاده شده است که شامل اشکال مختلف درمان فردی و گروهی، رفتاردرمانی، درمان آسایشگاهی، دارودرمانی، جراحی روانی و انواعی از درمان‌های ابتکاری اجتماعی است. در حال حاضر هیچ درمانی حاکی از بهبود این اختلال و تغییر پیش‌آگهی ضعیف آن نبوده است. البته این نکته را باید موردتوجه قرارداد که فقدان درمان‌های مؤثر ناشی از کمبود تلاش و تحقیق در این زمینه نیست. بیشتر درمان‌ها از طریق تغییر جنبة خاصی از کارکرد یا فرایندهای درونی کودک به فرد توجه دارند.

[1] Conduct Disorder (CD)