MRI یکی از روش‌هایی است که در تشخیص اتیسم بسیار کاربرد دارد. در این مقاله به صورت خلاصه درباره‌ی MRI و تشخیص اتیسم می‌خوانیم.

MRI چیست؟

MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) یک آزمایش پزشکی است که شبیه به اشعه ایکس است که از پالس‌های فرکانس رادیویی و میدان مغناطیسی برای تولید تصاویر استفاده می‌کند. تصاویر بر روی یک مانیتور کامپیوتر ظاهر می‌شوند و می‌توان آنها را چاپ کرد، به‌صورت الکترونیکی منتقل کرد یا روی یک لوح فشرده ثبت کرد. این روش تصویربرداری برای شناسایی آسیب‌های مغزی و تومورها استفاده شده است و یک ابزار رایج در بسیاری از مطالعات اتیسم است. تصویربرداری ممکن است امیدوارکننده‌ترین روش برای تشخیص زودهنگام اتیسم باشد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای مدتی طولانی جزء اصلی تحقیقات اتیسم بوده است و منطقی است که آزمایش تصویربرداری بخشی از شناسایی اختلالات اتیسم باشد. مطالعه‌ای که توسط دانشکده پزشکی ییل انجام شد، از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی برای بررسی فعالیت مغز در کودکان با اختلال اتیسم، خواهر و برادرهای آنها و کودکان عادی استفاده کرد. این مطالعه سه “نشانه عصبی” مهم را پیدا کرد:

• کاهش فعالیت مغز در کودکان با اختلال اتیسم و خواهر و برادر آنها
• کاهش فعالیت مغز منحصراً در کودکان با اختلال اتیسم
• افزایش فعالیت فقط در خواهر و برادرهای بدون اختلال اتیسم

بر اساس بیانیه مطبوعاتی Science Daily، افزایش فعالیت مغز در خواهر و برادر کودکان با اختلال اتیسم ممکن است جبران‌کننده ویژگی‌های اتیسم باشد. علی‌رغم استعداد ژنتیکی اتیسم، ممکن است فعالیت جبرانی مغز از ایجاد اتیسم جلوگیری کرده باشد. به نظر می‌رسد استفاده از ام‌آرآی یک استراتژی بسیار امیدوارکننده برای تشخیص دقیق اختلالات اتیسم باشد. این موضوع می‌تواند تأثیر عمیقی بر خانواده‌ها و افراد تحت‌تأثیر این طیف داشته باشد.

نیمکره راست و چپ

نیمکره راست و چپ مغز باید باهم کار کنند تا مغز به‌درستی کار کند. ام‌آرآی مغز ممکن است با نشان‌دادن اختلال در اتصال نیمکره‌ها، اتیسم را تشخیص دهد. محققان دانشگاه یوتا دریافتند که MRI می‌تواند مشکلاتی را در ارتباط بین نیمکره‌های مغز پیدا کند.

شناسایی زودهنگام

تشخیص اتیسم می‌تواند بسیار دشوار باشد زیرا این فرایند شامل مشاهده رفتاری و ارزیابی است. تست‌هایی مانند گارز روش‌های رایج برای تشخیص اختلالات رشدی فراگیر هستند، اما ارزیاب‌ها عموما نمی‌توانند تا زمانی که کودک حداقل 18 تا 36 ماه داشته باشد، تشخیص دقیقی بدهند. ازاین‌رو روش‌های اسکن و تصویربرداری امیدوارکننده هستند زیرا ممکن است بتوانند ناهنجاری‌های مغزی را قبل از اینکه در رفتار و تعاملات اجتماعی کودک آشکار شوند، شناسایی کنند.

تشخیص دقیق اختلال اتیسم

برخی از افراد به‌سرعت تصور می‌کنند که کودکانی که مشکلات رفتاری و مهارت‌های اجتماعی ضعیفی دارند محصول محیط ناکارامد هستند و اختلالی ندارند، در این شرایط، اسکن مغز نقش زیادی در تشخیص اختلالات به خصوص اختلال اتیسم دارد و می‌تواند شک و تردید را در مورد تشخیص این اختلال کاهش دهد. اگر MRI به طور دقیق اتیسم را تشخیص دهد، تشخیص پشتوانه علمی دارد. شناسایی زودهنگام و مداخله در درمان اختلالات رشدی فراگیر بسیار مهم است و یک آزمایش عینی پزشکی که آنها را به طور دقیق تشخیص می‌دهد، یک پیشرفت مهم است.

مغز با اختلال اتیسم از چه نظر متفاوت به نظر می‌رسد؟

برای کودکان و بزرگسالان با اختلال اتیسم، حجم و رشد بیشتر مغز ممکن است تنها ویژگی‌هایی نباشد که مغز  را متمایز می‌کند. تحقیقات، به‌ویژه مطالعات تصویربرداری مغز با استفاده از اسکن‌های ام‌آر‌آی، زمینه‌های متفاوتی را در مغز با اختلال اتیسم روشن کرده است.

هنگامی که به اتیسم اشاره می‌شود، اغلب از یک مغز با سیم‌کشی متفاوت یاد می‌شود. به طور فزاینده‌ای، مطالعات نشان می‌دهد که تفاوت‌های واقعی در مغز افراد با اختلال اتیسم وجود دارد. با استفاده از MRI، محققان ناهنجاری‌های ساختاری در مغز افراد دارای یکی از شایع‌ترین علل ژنتیکی اتیسم را شناسایی کردند.

اتیسم ذاتاً ناهمگن است و این وضعیت شامل ابهامات زیادی است که می‌تواند تشخیص را پیچیده کند. علاوه بر این، در طیف گسترده‌ای رخ می‌دهد – همان‌طور که ضرب‌المثل معروف می‌گوید: “اگر با یک فرد با اختلال اتیسم ملاقات کرده‌اید، فقط یک فرد با اختلال اتیسم را ملاقات کرده‌اید.” ازآنجایی‌که تشخیص این بیماری شامل ارزیابی‌های رفتاری است، عارضه‌ی دیگری که تشخیص دقیق را دچار مشکل می‌کند، پوشاندن یا استتار علائم است که به‌ویژه در میان دختران در طیف اتیسم یافت می‌شود. تمامی این عدم‌قطعیت‌ها و چالش‌ها به تحقیقات برای نشانگرهای زیستی مغز برای اختلالات رشد عصبی کمک می‌کند. ایجاد نشانگرهای زیستی تصویربرداری عصبی اتیسم با استفاده از MRI ممکن است گامی مهم برای تشخیص دقیق و درمان بهتر و مناسب باشد. این ممکن است به‌ویژه در اوایل زندگی کودکی که مداخله مناسب بیشترین تأثیر را داشته باشد، مهم باشد.

استفاده از MRI برای تشخیص اتیسم: مرزهای جدید در تشخیص

ازآنجایی‌که اتیسم یک اختلال  عصب‌شناختی است، می‌توان به این نتیجه  رسید که استفاده از تکنیک‌هایی که می‌تواند قسمت‌های آسیب‌دیده مغز را تصویر کند، در مطالعات و تشخیص اختلالات طیف اتیسم مفید است. تشخیص زودهنگام نشانگرهای عصبی می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و در نتیجه مراقبت و درمان مناسب‌تر منجر شود. تحقیقات اخیر در مورداستفاده از MRI برای این منظور انجام شده است. متخصصان به این نتیجه رسیدند که تغییرات اولیه مغز در دوره‌ای رخ می‌دهد که رفتارها و علائم اتیسم برای اولین‌بار در نوزادان ظاهر می‌شود و به نظر می‌رسد که گسترش بیش از حد اولیه مناطق سطح قشر مغز پس از تولد یکی از شاخص‌های کلیدی رشد مغز در کودکان با اختلال اتیسم باشد. در نتیجه، مطالعه انجام شده در سال‌های اخیر  اثبات مثبتی بر این مفهوم ارائه می‌دهد که اسکن‌های MRI به طور بالقوه می‌تواند به تشخیص زودهنگام نوزادان با اختلال اتیسم کمک کند.